AY GECEYE TUTSAK, GECE GÜNEŞE!

 Inerken katbekat aşağıya 

Temizlemek için döngüler boyunca 

Şimdi olduk kat ve kat çıkan yukarıya. 

Geçtik ruh katını çıkmak için ayyuka 

Yol verdi bazılarımızın benliği 

Bazılarımızınkiyse dikildi karşımıza! 

Var bir dertleri,

Anlamak lazım tez zamanda. 

Zira zorluyorlar 

Aynı seçimleri yapmaya!!! 

Oysa vakit çoktan geldi 

Temiz giysi giyilmeli 

Çamura bulanmış,  kanla sulanmış

Arbedede yıpranmış,  yırtılmış 

Bedenlere (giysilere) ihtiyaç olur mu hiç

Kutlamaya giderken biz kainatta?

Geçin karşılarına ve deyin ki onlara; bitiriyoruz artık. 

Bitmeli! Bu kainat ışıkla bezenmeli. 

"NasıI"ı artık bilinmeli!

Büyümek seçilmeli. 

Büyümenin tek yolu aşktan geçmeli.

Öyleyse el ele vermeli bu kısır döngü sona erdirilmeli. Ama önce bilinmeli: 

Ay geceye tutsak, gece güneşe! 

Hadi öyleyse bir derin nefesle, yüreklerde Güneş olalım tek bedende, Işık olalım, ışığı aşkla çoğaltalım; geceyi aydınlatalım ve gecenin tutsak ettiği Ay'ı kurtaralım.

Ay kurtulunca, bedeninde dolaşan kan temiz kan olunca, sevdiceği çıkınca, kör kuyular kapanınca, bu masalda son bulacak aşkla.

Işık saracak tüm bedenleri.

Ruhlar coşacak.

Alkışlar kopacak.

Sadece biz değil, kainatlar şahlanacak. 

Işık evren biraz daha aydınlanacak, bir alan daha açılacak.

Yüreğinin sesini değil sadece, tüm kainatı dinle!

Şarkılarla türkülerle çağırıyor seni, benliğin değilse de bak benim özüm sevgiyle.

F. Ebru Tolan Karahasanoğlu