Neden bedenlendik biz burada?
Diye sora sora yaşandı milyonlarca an dünyada.
Kimi cevabı aklında...
Kimi kalbinde...
Kimi kitap bildiğinde...
Kimi kimliğinde...
Bulduğunu sansa da
Çoğu cevap arayan bıraktı yarından sonraya;
O kaçınılması imkansız sanılan an'dan sonraya...
Oysa
Bu dünya;
Henüz EV olamamış olan İNSAN'a
Bir kara nokta,
Duruyor hâlâ, varoluşta.
Tuttuğu onca kir, pas ile...
Bozulan onca ekosistem ile...
Zarar edilen onca an ile...
Yok edilen onca yaşam ile...
Normal sanırsın belki de!
Değil! Değil...
Bu ağır, masif madde boyutunun içinde
Sıkışıp kalanlar boğulurcasına
Hafifleyebilmek için bir parça
Debelenmekteler hâlâ.
Aranan kaçış yolları yüzyıllarca
Götürdü bazılarını
Deliliğe... bazılarını bağımlılığa...
Kimi kayboldu
İnançlarda... kimi öğretilerde...
Çıkışı buldum sana sana...
Düştüler yeniden aynı çukura
Yaşam ile ölüm arasında
Sonsuz bir döngü var sana sana...!
Dön bak sen de etrafına
Tam da şu an'da
Gör ve anla
Herkes hâlâ aynı masif yapıda
Sıkışmış kalmış duruyor ortada!
Tüm varoluşun göbeğinde
Diyelim biz ona "göz bebeğinde"
Tüm varoluşun sırtında
Diyelim biz ona "omurgasında",
Tüm varoluşun beyninde
Diyelim biz ona bağırsaklarında
Kara, KAPKARA
Sert, zorlayıcı, geçirgen olmayan bu yapıda
Ne var acaba?
BİZ!
Ne tutuyor bu yapıyı zamk gibi güçlü adeta?
BİZ!
Biz bizi tutuyoruz hâlâ!
Dünya sanılanda
Ev olamayan yerde
İnsan'a.
NASIL? dersin... umarım nasıl dersin!
Bir akıl var fikirle sende
Bir bilgi var görünenle
Bir nizam var içinde
Bir dirlik var yüreğinde
Nefes alıyorum sanırsın bu halinle.
Bir fikir var zikrinde
Bir bilgi var elinde
Bir kanı var zihninde
Bir inanç var yüreğinde
Bir kabul var gönül gözünde
Yaşıyorum sanırsın bu halinle.
Bir göz var gören sende
Bir zihniyet var işleyen içinde
Bir bilinir var kabullerinde
Rahatın yerinde bu halinle.
Değişen sadece veriler elinde;
Artan fiyatlar... azalan sular... çoğalan damlar...
Olup biten yıkımlar var gözünün önünde;
Devrilen damlar... yakılan ormanlar... sökülen yollar...
Kayan topraklar... sönen yıldızlar... tüketilen kaynaklar...
Çözümler var sözde, büsbüyüklerin dilinde! !!
Açılan kapılar... yapılan icatlar... çözülen sorunlar...
Girişimler var dillendirilen;
Diplomatik... sınai... çevreci...
Olan ne? Oldurulan ne?
Duruyor kara, KAPKARA
Varoluşun tam orta yerinde! !!
Niye? Hâlâ niye?
Değiştin mi sen, sence?
Bitirdin mi eskiyi içinde?
Başlattın mı yepyeniyi YENİ'de kendinde?
3-5 kişi...
3-5 zümre...
3-5 ...
Onlar çalışırken el birliğiyle, yürek yüreğe
Anlatırken sana türlü yollarla
Kimi zaman acılı...
Kimi zaman yaralı kanatlarıyla
Kimi zaman renkli
Kimi zaman baygın bakışlarıyla
Kimi bir film karesinde
Kimi bir şiir dizesinde
Kimi bir sembolde, işarette
Kimi bir ses yarışmasının görselinde, güftesinde
Kimi bir fırsatın söz dizisinde
Kimi gözlerinin içini göre göre
Kimi gözlerini göme göme
Kimi... kimi...
Türlü türlü şekillerde
Kimi kendini ortalık yerde feda edercesine
Kimi ses getirecek bir vahşetin içinde
Hatırlatmaya çalışıyorlarsa da ...
Dönüşmedi, bitmedi, çözülmedi, yitmedi, gitmedi... KARA
Duruyor KAPKARA.
Niye? Sence, hâlâ niye?
Sen ne yapıyorsun mesela sıcak evinde?
İsyan?
Boykot?
Direniş?
Haykırış?
Ağlayış?
Yapma!
İçinde sevgi olmayan hiçbir şey yapma.
Çakma isyanların,
Büyücek gözüken naraların
Cılız, soluk, suni işbirlikçisi eşliğinde
Ancak karanlık büyür
Sen hiç göremesende!
Işık yitip gider karanlığın girdabında...
Sevgi tüketilir kör açlığın doyumsuzluğunda.
Yapma!
Gel
Biz BİZİ değiştirelim tüm bilgilerde.
Gel
Biz BİZİ
Yumuşatıp, eritelim sevgiyle.
Gel
Biz BİZİ
Geçirgen kılıp, temizleyelim tüm inanç sistemlerinde.
Gel
Biz BİZİ
Bitirelim tüm karanlık zihniyetlerde.
Gel
Biz BİZİ evriltelim
Bilincin içinde.
Gel
Biz BİZE izin verelim dönüşüme, değişime içten içe.
Gel
Biz BİZE can suyu verelim, nefes getirelim;
Kendi gerçekliğimizle.
Gel
Biz BİZE
Gerçekte
Sevgi ne hatırlatalım,
Işık ne anlatalım,
Nefes ne akıtalım,
Su ne aktaralım,
Maya ne aklatalım,
Varoluşu yeniden saflığında canlandıralım
Tam da burada;
En dibe vurduğu noktadan
Ayağa kaldıralım şahıyla.
Gecenin en kara anında
Aydınlatalım günü ufukta.
Sanma!
Böyle gelmiş böyle gidecek, bu ömür bitirmeye yetecek sanma!
Senden sonra gelen nesiller daha akıllı gelecek ve çözümü bilecek sanma!
Senden daha üstünleri var ve onlar tamamına erdirecek sanma!
Sen varsın
ŞİMDİ şu an'da.
Sen olduracaksın
Yarını;
Bugünden ama!
Körelmiş gözünü aç gerçek ışığına
Kararmış gönlünü aç gerçek yaradılışına
Kapanmış akışını aç gerçeklik alanına
Geç bağlantıya Varoluş'un ebedi CAN'ıyla ki
O bakıyor sana, şimdi ve daima, aşk'la.
Kal sağlıcakla.
Firdes dedi Ebru dedi
Hep dedi... bir daha dedi...
Sonsuz sevgiyle seslendirdiğini kelimelere dizdi.
İstanbul dediğinde, 9.4.2025 bildiğinde, önüne serdi.
