BİR GARİP İNSAN HİKAYESİ

Anne oğluna göz yumdu

Oğlu anasını kalbinden vurdu

Bunu bilen baba sustu sustu oturdu.

Ortaya çıkan konu komşu

Konuştu durdu.

Ahh insan soyu

Neler neler oldu;

Devler yılanlar birlikte saf tuttular,

Kükreyen aslanlar yeri değil

Gökteki yıldızları savurdular,

Beşik gibi sallanan dünyayı

Kucağına alanlar

Nice anaları hiçe saydılar...

...

Olan oldu.

Hikaye burada son buldu

Sanmasın kimse!

Bu sonu kim uydurdu?

Böyle son olur mu?

Yıkımlarla yeni dünya kurtulur mu?

Yıkıldıysa cennet,

Kaldıysa ayaklar altında,

Yeniden yapılır da

İnsan çıktıysa insan olmaktan

İnsan da yapılır mı taştan?

Hamuru aşktan

Suyu ışıktan

Gelir gelir de 

İnsan olur mu taştan, tuğladan?

Göz yuman da yumulan da bağışlanmadan...

Başlanır mı taştan, topraktan?

Bir damla suyla 

Yaşam kurulur mu 

Yeni baştan?

Olmaz, oldurulmaz...

Tüm yaşanılanlar unutturulmadan olmaz.

Unutulsa biter mi

Biter de yiter mi?

Unutula unutula tozlanır da çokça küfü gider mi?

Ciğerlere işleyen acı diner mi?

Ne söylersin Ebru?

Dilin döner mi?

Acıları söylemeye yüreğin yeter mi?

Yetmez de... değmez de...

Sevginin dili yeşermedikçe bu acı bitmez de... hazmedilmez de...

Öyleyse hadi gelin kalsın gizemler mesellerde

Biz çıkalım arşa

Onlar eremese de murada

Işığın saflığında

Parlayalım sonsuzlukta.

"Dillirde nameler sevgi ...

Yüreklerde renkler sevgi ...

Her yer ve her şey sevginin içinde yeniden genişledi.

Evlat İNSAN gerçekleri bildi.

Kendini sevgiyle bezedi, renklendirdi, giydirdi...

Cennet bahçesi yeniden, sevgiyle yeşerdi."

Diyebilelim, kayıtlara not düşelim, hikayeyi  böyle sevgiyle BİZ bitirelim.

Bir garip insan hikayesi 

Olsun ibret âlemlere

Ümmet dönüşsün 

Gerçeğine.

Işıkla ve aşkla.

Kalın sağlıcakla.

Firdes Ebru TOLAN 

İstanbul, 6.1.2022 - 23.50