Tüm doğrular konuşulmadı daha. Zira tüm gerçekler yok daha ortada.
Çıkmadı değil, çıkartılmadı hiç değil.
Çıkartılamıyor aslında!
Bu ne demektir iyi anla ey dost; kendine insan diyen dost.
"Dostu çok olur düşmanı iyi bilenin.
Düşmanı çok olur dost diyenin."
Ne acıtır bu sözü söyletenin çektirdiği bana, anlar mısın ey dost!
Anlatayım bir parça; evvel zaman içinde, zaman zamanın içinde, zaman an'ın içinde, an an'a gebe iken doğmuş bir CAN.
Bu can olmuş bir hezeyan, hezeyanı canından!
Ne demektir hezeyanı canından?
Kalbi atan ve bağıran.
Ne diye bağıran? Bağlan
Ne demek "bağlan"?
Aidiyet der der durursunuz. Ait olabilmek için modayı uydurursunuz...
Bilmeye kul, köle olursunuz...
Fan'arı, fanatikleri ayakta alkışlar, yarışlara gark olursunuz... Ödüller toplar, müzelerde yaşayan, mezarlarda ölen, olursunuz.
Aileyi kan ile bağlar, evliliği halkaya dağlar, medeniyeti yularla anlar münevver olursunuz.
Korkuyla toplulukları bağlar, hüsranla ağlar, acıyla boğulursunuz.
Acıların ve ağıtların otağında, yumruların ortasında, kesilmiş soluklarda anar anar durursunuz.
Hçkırıklar... elem keder, gözyaşı ortak paydanın çarpanı, kan gölünden şerbet yapar içer içer durursunuz.
Desem desem daha çok desem anlar mısınız; çektirdiğiniz elem içimden geçen, sönmeyen aleviniz beni benden öldüren!
Öfkenizle yaktığınız ne bir selem* ne de öfkenizden geçen bir adım ötem.
Öfkenizle ölen, suyu çekilen, ruhumdur eriyip biten.
Gel desem, gir desem bir cendereye, girmezsin de ey CAN, çık dedim diye nedendir bu hezeyan?
Durur mu yeni bir can fazladan anasının karnında 9 aydan? Ana ona sorar mı evladına neden geldin dünyama? Baba der mi evladına ne işin var yuvamda?
Herkes vakti geldiği an'da büyür ve gider aile olmaya kendi yoluna. Normali budur ya dünya denen yuvada, öyleyse sorarım sana ey dost, neden demedin bunu bunca varoluşta?
Toprağı beller gübrelersin, havası bol besini tam olsun dersin. Tohumun bir tanesini bile ziyan etmezsin, itina ile çimlendirir, güzellikle dikersin. Gider gelir sular çapalar, budar biçer, beklersin. Hasat vakti azmedersin, yeni ekinler için hasadını tam istersin. Baharı beklersin, yeniden ekersin, güzü seversin, ekinini bilensin, her geçen sene 1'e 5 versin dersin, 5'i bin etmek istersin.
Sen bunu iyi bilensin, sorsam sana ey dost, çiftçi iken doğru dediğine varoluşta neden yanlış dersin?
İlim... bilim... hücreyi bölersin, eksik gedik oldu mu yenilemek istersin, 5 hafta kemiğe yeter, 5 günde dil biter, gençlik iksiri yenilenmekten geçer dersin, ... dersin de ey dost, kendinden yenilemeye neden zulh dersin?
Bilir misin, bilmezsin. Neyi bilmezsin? Kendini gömdüğün mezarına hayat dediğini bilmezsin.
İşte tam da bu yüzden yaşayamadan ölür gidersin.
Az sarsıl isterim ama nasıl?
Anladığın dil, lehçen oldu.
Anlayamadığın "yabancı" oldu.
Gidebildiğin yurdun oldu.
Giremediğin yasak oldu.
Erişebildiğin hak oldu.
Edinemediğin mundar oldu.
O oldu. .. bu oldu... ama sonun sonunda hepsi yok oldu, dememek için tüm çaba.
Aklını başına almadıkça çıkmayacak CAN. CAN çıkmayınca huy duymayacak. Huy dinlemeden yürek dindirmeyecek. Yürek ferahlatmadan KALP bilmeyecek. Kalp solumayınca canlılık gidecek. Canlılık yitince RUH bitecek.
Can - canlılık - ruh mu dersin insan olana.
Akıl - beden - hayat mı?
Yoksa... yoksa... çok mu başka varoluşta?
Tüm karşılıklar sende saklı nasıl olsa.
Doğrularla oyalandığın yetmedi mi sana?
Gerçekler diyarında bile örtüler duruyor hâlâ. Çektin üstüne toprağı, döner döner durursun hayat ile ölüm arasında, bir avuç toprak altında.
At ölü toprağını da seslen CAN'a. Bir nefeste çıkacaktın altından, koyulacaktın yola.
Olacaktın EV, bark kendi yurduna. Sen sen olacaktın serpilerek ama, döndün oysa toprağa, gömdün kendini CAN olana.
CAN zehr oldu tüm varoluşa, canlılık yitirilen oldu an be an akışta. Ruh solur oldu metan'ı, nefesi zehir olduğu tüm varoluşa.
Olan oldu da, aydık sonunda. Vazgeçen olduk bir avuç kendi aramızda. Yettik, yetiştirdik, can'ı aldık aramıza, geçtik köprüden koşarız karşı kıyıya.
Zamana karşı yarışılan organ nakli gibi adeta, son hücre yitip gitmeden canlandırılmalı canlılık. Kalp çalışınca, beyin canlanınca, beden yaşayınca, var olan, var edilen değil VAR OLAN zuhur bulacak çoktan, nefes olan nefes bulacak ASLOLAN.
İstanbul olan, 8.11'de can bulan, 12.12'de canlanan, Ebru ile coşan, zaten Firdes olan
*selem veresiye / vadeli mal anlamında kullanılmıştır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder