NURLU CAN, SANA!

Yine bir ağırlık

Yine bir uyku

Yine... yine... bir sağırlık

Çöktüğünde üstüne

Getir gözünün önüne 

Seni bekleyen onbinlerce nurlu canı 

7 kat yerin dibinde

7 kat göğün derininde

Sıkıştılar adeta senin içinde.

Sen ki ne gökte ne yerin dibinde

Ama dünya denende

Mıhladın kendini kendi içinde;

Gün gördüğüne,

Yaşam bildiğine,

Söküldü arşın merdiveni

Kırıldı kaldı senin içinde.

Sen ki 

Bir nurlu can

Can'dan olan 

Sen ki bir nurlu can

Can'ı Öz'den olan

Sen ki bir nurlu can

Nuru kalpten olan 

Sen ki bir nurlu can

Nefesi olan...

Bırakınca bilincini nursuz ellere

Karardı kaldı derin dehlizlerde

Sarsıldı tüm yollar

Kapandı tüm kapılar

Söndü tüm ışıklar

Yıkıldı tüm tabanlar

Söküldü tüm kurulanlar

Yitti tüm canlar.

Ne uğruna desem sana?

Ne uğruna be alâm?

Ne uğruna?

Ne uğruna be yıldızım?

Ne uğruna parlayanım?

Binbir ad ile söz edilenim; değerlim, ne uğruna?

Her şey olmak varken 

Her şey ışık ve sevgiyken...

Işığınla parlayan nur, sen?

Nurunla parlayan ışık, sen?

Öyleyse...

Ne uğruna desem? 

Üstad oldun, hoca oldun, ilim irfanı yayan oldun, mucid oldun, bakan oldun, bey oldun, usta oldun, kral oldun, hanım oldun, prens oldun, prenses oldun, subay oldun, komutan oldun, oldun da oldun... her şey oldun... 

Her şey sevgi ve ışık iken 

Sen ne oldun? 

Niye derim ben döne dolaşa 

Bunca lafı burada?

Bugün başlıyor zira 

Kumpanya,

7 gün çalgısı çengisi

Döner durur eşlikçisi

Kapanışı yapacak Ay'ın kendisi.

Gerisi hazırlandı çoktan uzun uğraşılarla.

Artık boşuna zorlanma. 

Kalma karanlıkta,

Işık da sensin

Işığı taşıyan da.

Sevgi de sensin

Sevgiyi yayan da.

Bir silkelen 

Onca an'dan sonra 

Duran ne varsa donuk alanında

Çözdürülsün sana senin kalbinin sıcağında ışıkla.

Başladık bitirmek için

Bitirdik yenilemek için

Yenide yeniyi olduracağız  

Derken ... derken...

Sanma ki unutacağız geçmişi yekten

Bilinç tutacağız 

Senle ben

Nuru senden ışığı benden

Işığı senden nuru benden

Döne döne

Dönüştüreceğiz

İlmek ilmek söktüklerimizi

Dirhem dirhem 

Demet demet

Sere serpe

Gere gere

Yeniden yenide

Dikeceğiz...

Öreceğiz...

Bu sefer gök kubbeyi yakmak yıkmak yerine 

İçten içten 

Nakış ile bezeyeceğiz

Renklerden tutam tutam

Buket buket

İçine koyduğumuz tohumları

Aşk ile filizlendireceğiz.

Öyleyse geç aslî vazifenin 

İcrası için yerine

Kalmasın ne bir gölge, ne bir leke...

Çık karadan gir aka

Çık çukurdan gir yola

Çık geceden gir aydınlığa

Çık bataktan gir akarsuya

Çık, çık kozandan

Gir gerçekliğinle kol kola.

Sen ki bir nurlu cansın bu dünyada

Artık durma zihniyetlerin karasında, 

Artık kalma zihnindeki karmaşada,

Artık kapılma suni korkulara,

Artık takılma dünya malına,

Artık yorulma aklına takılanlarla.

Işık da sensin nurunla

Sevgi de sensin onurunla.

Kal sağlıcakla

Firdes Ebru'dan tüm nurlu canlara

İstanbul denende, 7.3.2025 bilinende