SEVGİ DİLE GELDİ! YENİDEN!!

Bir hüzün çöktü yüreğime

Gözlerim acır içten içe

Nedensiz değildir de...

Görünürde yok bir şey

Dünya gözüyle deyip, 

Geçebilir miyim sence?

Anlarım, bilirim...

Bir yerlerde

Bir nurlu can göçtü işte...

Bir dal kırıldı...

Bir bel sıkıldı...

Bir boğum daha karardı...

Bir boyun daha bağlandı...

Bir ... daha... 

Bir ... daha...

Canı olan bir beyin dayanır mı bu acıya?

Sorarım aklıyla övünen sana!

Canlılığı olan bir kan dayanır mı bu acıya?

Sorarım fikriyle konuşan sana!

Yaşayan bir sistem dayanır mı bu acıya?

Sorarım omurgasız* sana!

Saf sevgiden olan dayanır mı bu acımasızlığa?

Sorarım kalpsiz olan sana?

Gözünü yummak mıdır 

Çare sandığın?

Körlük yaraşır sana.

Ama çözüm olmaz bana!

Bir yerlerde duruyorsa hâlâ 

-ki duruyor fazlasıyla,

Kin, nefret, husumet...

Öfke, intikam, öç alma...

Yalan, riya, iki yüzlülük hatta...

Konuşulamaz "kurtuluştan",

Bana masal anlatma!

Bilginin yumağı olsan ne fayda...

Çile derim ben o yumağa!

Kitabın kurdu olsan ne fayda...

Güve derim ben ona!

Hitabetin kuvvetli olsa ne fayda...

Yavuz hırsız ev sahibini bastırır dersin ya!

İtibarin olsa ne fayda...

Manipülasyonda üstüne yok derim ben sana!

Haşmetinle yıkılsa dağlar ne fayda..

Gücün de ahlaklısı lazım derim ya!

İlim, irfan oldu maskara

Beyin dumur olunca...

İlgi, alaka "beğeni" oldu 👍/❤️ cümle mecrada...

Kalp dağlanınca.

Gerçeklik algısı yabanın kucağında

Ortak akıl girince kapsama alanı sandığına!

Anlayamadın mı?

Anlamadın mı?

Anlamak işine gelmiyor mu yoksa hâlâ daha!

İçimde bir acı

Burnumda bir sızı 

Kırılıyor ışıklar 

Buğulanıyor bakışlar

Yıkılıyor yapı taşları

Kozalak içten yanıyor

Yollar kapanıyor

Deprem sanılan yaklaşıyor...

Sen sen olmadıkça!!!

Öz'ünle gönlünde

Gözünle yerli yerinde

Sözünle sessizce

Sen seni onarmadıkça!!!

Nurunu gani gani akıtmadıkça...

Nefes almadıkça...

Yaşar olmadıkça...

Bari bak bana;

Hayat dediğin 

Soluyor ...

Soluyor ...

Soluyor an be an

Sen anlayamasan da dünyada

Yaşam sonlanıyor

Bir katmanda

Nefes boğuluyor can damarlarıyla

Beyin peltekleşiyor

Nuru alına alına

Işıklar sönüyor

Hava kararmasa da!

Kiminin başı dönüyor

Kiminin kalbinde var bir bozulma

Kimi uyukluyor ulu orta

Kimi uykusuz sabahlıyor sıklıkla

Kiminin midesi kazınıyor bir anda

Kimi düştü gıda takviyesi oyununda ortaya

Kiminin kulağı tıkanıyor 

Kiminin burnu çokça

Kiminin kemikleri eriyor hastalık sana sana

Doldu taştı yer gök binalarla

Ne giren hasta 

Ne çıkan sağ aslında!

Bir tuhaf oldu insanlık

İNSAN uyanamadıkça!

İnsan uyandırmadıkça!

Gel bugün bir kez daha 

Dinle: 

Günler başladı kısalmaya...

Ya yarın hiç olmayacaksa!?

Sadece an'da var olsak 

Işıkla ve aşk'la.

Hamurumuzda, mayamızda,

Kanımızda, kimyamızda,

Özümüzde SEVGİ saklı** nasıl olsa. 

Selamlıyorum 

Kendimi,

Sende ki beni.

Sen de

Sarıl bana,

Sarıl sımsıkı ama

...ve

Bir daha sevgini bırakma.

Sevgiyi soldurma.

Beni unutma!

Işıldatacak o seni

Sen onu görünce ama...

İstanbul, 29.6.2025

Firdes Ebru dillendirdi...

*Dileyenler ağrı/acı algısında omurganın işlevi konusuna bakabilir...

** saklı ifadesi sır manasında değil var manasındadır. Hatta ingilizce ifadesi daha anlaşılır olabilir; secret değil hidden anlamındadır saklı bu cümlede.

VAR OLMAK SANDIĞIN YA ESAS KAYBOLMAKSA!!!

Bir CAN 

Vazgeçerse canından,

Vazgeçerse var olmaktan,

Kapatırsa yüreğini...

Vazgeçerse nurundan,

Vazgeçerse akından,

Kapatırsa kendini...

Vazgeçerse nefesinden,

Vazgeçerse sesinden,

Kapatırsa bedenini...

Susarsa...

Durursa...

Durulursa...

Yok olurken, 

Boğulurken hatta kendi suyunda,

Kahrolur; onu tutmaya çalışan.

Ama...

"Vazgeçmek" sandığıyla yaşatacağını sanır

Kendi aklıyla...

Oysa

Öldürür sevdiğini;

Görmez, bilmez; anlayıvermez ki

Zararı ziyanı kendine sandığı 

Öldürmektedir öz sandığı!*

Bu nasıl bir akıl tutulmasıdır acaba?

Hangi göz görmez bunca?

Hangi kulak duymaz?

Hangi gönül ferman almaz ısrarla?

Hangisi acaba...?

Bir göz 

Görmez ise sevildiğini...

Bir göz 

Görmez ise gerçekliğini...

Bir göz 

Anlamaz ise gerekliliğini...

Belki...

Bir göz mü dersin?

Neden 3'ünü bir görmezsin?

Akıl denen dumur olur beynin içinde.

Beyin büzüşür kendince ışığı işlemeyince.

Gönül dövünür nuru bilmeyince. 

Ahh 2 gözüm

Canparem 

Sevineceğine

Sertleşir,

Ne ışık geçer

Ne nur yeter

Canlılık yiter gider.

Tıkır tıkır işleyen...

Sesi veren...

Çarkı döndüren...

Kireçlenir belden,

Çöker içten.

Suyu çekilen kuyu 

Olur kuytu.

Kuytu olur bir zoka

Avlanacaklar çok ya...!

Zokanın ipleri 

Geçti kimlere kimlere?

Bir solucan peşinde

İnci kefali düştü ellere

Gider misin tersine tersine

Yurdun kalmaz işte böyle

Sen karanlığın seyrinde ...

Teras balçığın üstünde...

Kurtlar sofrası masum kalır!

Timsahlar balçığın içinde.

Derim derim ben yine derim

Duymak ne kelime

Değmez bile birçoğunuzun yüreciğine.

Nafile çaba demem

Yazarım ben yine.

Gün olur 

Ferman olur

Gönüllerden yüreklere akış olur.

Göz olur 

Nizam olur

Bakışlardan gözlere nur olur.

Olur olur...

Aşk ile bu yolda 

Niceleri olur.

Dün olur...

Bugün olur...

Yarın denilen 

An'da nuru bulur.

Öyleyse 

Gel sen de durma

Kaybolmak yok; aslı, özü nur olana.

Var olmak sandığın ya esas kaybolmaksa!!!

Kal sağlıcakla diyebilmek için 

Şimdi ve daima kal ışıkla ve aşk'la.

Firdes Ebru

İstanbul, 26.6.2025 - öğlen 2.22

*öz sandığı; bir taşınma esnasında olmazsa olmazların korunduğu sandık manasında kullanılmıştır, ama...!

SEVGİ DİLE GELDİ!

SEVGİ Dile Geldi!

Bir ben varım sende seni seven!

Kim bilir belki de bir ben kaldım zaten geride, 

Senden kalan geride!

Dışındayken beni seven sen

İçinde olduğumu göremeyen yine sen!

Kendini sevemeyen sadece sen!

Sen kendini sevmezken sevmezken

Sen kendini bilmezken bilmezken 

Beni bitirmektesin içten içten.

Ben beni bilen

Ben seni seven

Ben seni bilen

Ben kendimi seven

Sana kendimi artık yedirtmem!

Gözlerin gözlerime değmesin istersin 

Değerse seversin...

Seveceğin kendin!

Hâlâ bilmezsin.

Bir ben varım sende seni seven

Sevginin kendisiyim ben!

Mayan da ben

Özün de ben

Gerçekliğin de ben

Ama sen?

Sevgiyi

Öldürmek isterken isterken 

Kendini sevemeyen...

Kendini sevemezken

Sevgiyi

Yaşatmak isteyen!

Nasıl bir tezat bu içini kemiren,

Seni senden eden.

Ahh bir bilsen

Artık kendini görsen

Beni bilsen

Beni görsen

Bende kendini bilsen

..ve hep sevsen.

Kendini bilsen

Kendini görsen

Kendinde beni bilsen

...ve hep sevsen.

Gerçekliğin içinden sevgimle geçsen

Sevginle geçsen

Kendine sevgiyle gelsen

Kendini kendine sevgiyle getirsen...

Ahh artık seni - beni bitirsen

Beni özünde görsen

Özünde kendini bilsen!

Sevgi'yim ben.

Adımı zikrederken

İçindeki yerimi artık hissetsen.

Sevgi'yim ben.

Sen bana hâlâ duygu derken ve

Duyguların esiri olamam diye aklını severken

Zindanında tükeniyorum ben.

Sen beni hâlâ zayıflık görürken

Güçlü olmayı parada... kanda... kasta... ararken

Güç bildiklerinle eziliyorum ben.

Sen beni sevdanın, tutkunun içinde bilirken 

Gözyaşlarıyla, ateşli aşklar peşinde koşarken 

Arzuların içinde yakılıyorum ben.

Oysa ben

Biz olmayı seçerken

Bizde varolmayı 

Var'da CAN olmanı isterken

KALBİMİ verdim ellerine

Atsın sevgi sevgi diye...

Atsın diye sevgi ile...!

İlanihaye.

Şimdi kalbim dursun ölüm olsun der misin?

Demezsin...

Deme de!

Ölümü bilme...

Ne öl bende.

Ne öldür beni içinde.

Sevgimle,

Sevgi'yim ben

Dile geldim

Sevginin içinde en nihayetinde. 

Sonsuz sevgimle.

İstanbul, 18.6.2025

ELİMİNASYON BAŞLADI KANDA

Dürüstlüğümün bedeli bu mu diye isyan edenler...

İyiliğimin karşılığı bu ise deyip öfkelenenler... 

İyi niyeti saflıkla eşleştirenler...

Kötülüğü görmezden gelenler... 

Art niyete "mecburiyet" kılıfı giydirenler...

Başlarım böylesine...  deyip saydırıp sövenler...

Tüm bunları ve dahasını yaparken yaparken...

Kendilerini %100 haklı görenler

İnsan genine neler neler ettiler ?!

Genomda taşınan 

Çekinik olan 

Çekinik kalması şart olan

Çekinikken temizlenmesi bin misli kolay olan geni

Uyandırdılar...

Meşrulaştırdılar...

Yetmedi koyunlarına alıp okşadılar...

Evlerine sokup yaşattılar...

Tribünlerde alkışladılar!

Onlar için sokaklara çıkıp şenlikler yaptılar...

Göremediğiniz alanda görebildiğinizden fazlası varken!

Gösterileni kanıtlara dayandırdılar!!!

Gerçek insan soyunu karartarak kavurtan bir girdaba sokanlar,

Zıpkına bağlanmış kurşun misali dibe çökertenler,

Şimdi söylenir de söylenirler...

Tuttukları alan ile 

Neyi beslediklerini

Işıklarını nurlarını nerelere yedirdiklerini

Hiç bilmediler 

Oysa kara zihniyeti 

İşte tam da böyle alkışladıkları ile beslediler

Şimdi o kara zihniyet oldu başa dert!

Ahh ahh, vahh vahh

Tüh tüh, hay allah

Bilin ki

Nafile söylemler.

Zira

Hâlâ doğru diye diretilenler

Soyun en karasını 

Besler içten içe 

Siz göremeseniz de.

Öyleyse

Aklın yolu bir

Akıl var mantık var

Gözümle gördüğüme mi sana mı 

Diyenler 

Önce 

Söylemlerinin gücünü bilsinler!

Dünyada gözükenler 

Dev bir aynada size gösterilenler.

Aynanın gerisinde 

El el tokalaşan güçler

Sizi içten içten fethedenler!

Kanınıza girip zehirleyenler...

3 kitap önerdimdi geçen ay

Okumadıysanız hâlâ 

Tekrarlayayım burada

Başlangıç - Dan Brown

İnancın Biyolojisi - Bruce Lipton

Rezonans Kanunu - Pierre Franckh

Keşke bunları da okusanız da

Değişse bakışınız doğru sandıklarınıza!

Eliminasyon başladı kanda,

Yaşatmaya çalıştıklarınız varsa 

Dönün bakın bir de bu gözle onlara...

Kalın sağlıcakla.

Firdes Ebru Tolan Karahasanoğlu

İstanbul, 11.6.2025

SENDE Kİ BEN NE HALDE?

Sende ki ben ne halde

Dur da bir bak hele

1 kaşık saf ışık verdim içine

Döndü bir körlüğe

Çöktü çöktü

Çöktü... çöktü... çöktü... içine içine.

Serum döndü kan gölüne

Maya döndü kör göze

Nefes döndü zehire.

 

Ahh 2 gözüm;

Gönlüm

Ne halde?

Döndü bir parça oduna

Kondu tahta adına

İman eklendi başına

Yeşermek yerine içten dışa

Oldu diken sapı

Girdi koynuma

Battı boruma

İsim verildi ona da

Ademin elması* dendi adına.

 

Ne nefes kaldı nurlu

Ne maya kaldı onurlu

Ne su kaldı soylu.

 

Ne sop kaldı nurlu

Ne öz kaldı onurlu

Ne can kaldı soylu.

 

Ne göz kaldı nurlu

Ne söz kaldı onurlu

Ne duygu kaldı soylu.

 

Çöktü, çöktü,

Çöktükçe çöktü,

Çöktükçe çöktü,

İçe döndü.

Döne döne çöktü.

Katmanlar boyu

Katlar işte böyle

Karanlığa gömüldü.

 

 

Bir ben kaldım

Boylu boyunca

Tırpanlandım her canlandığımda

Kaşık kaşık oyulurken gözüm

Canımı aldılar

Kara çaldılar

Sonra da

Aşık attırdılar

Er meydanı dedirtip

Naralar attırdılar.

 

Sözüm oldu

İnce telli saz

Saz oldu bir araç

Kalbe dokundu yavaş yavaş

Harmoni bozuldu,

Ritm oldu yalvaç**.

Duyurdu "yaşar" diye

Yaşayan kandı karasında

Yaşayan soluktu aslında

Yaşatılan bir kaşık mayadan kalan;

Soyu bozuk olan.

 

Haline bir bak hele

İnsandan geriye

Kalmış olan her ne ise

Sütü bozuk

Ağzı bozuk

Dölü bozuk

Bir damda can

Bir solukta canan

Nefesi boğan

Boğazı saran

Nuru yutan

Işığı kıran

Adına dramlar yazılan...

 

 

Yok yok

Merak etme

Anlamanı beklemiyorum,

Kendini kötü hissetme.

Öylesine işlenmiş ki her bir hücrenin beynine

Tuhaftan öte anlamsız gelir her kelime!

 

Öyleyse?

Niye dersin de bulandırırsın beynimi der misin?

Dersin...

 

Öyleyse?

Faydasız olacaksa niye meşgul edersin beni der misin?

Dersin...

 

Öyleyse?

Çıkışı yok yani der misin?

Deme!

Aman işte bunu sakın deme!

 

Umudunu yitirenden yol olmaz

Umudu yitirttirenden sonuç çıkmaz

Umudu heba ettirene haklılıktan pay olmaz

Umudunu susturana alan hiç açılmaz.

Öyleyse ey can

Hâlâ canlı olan

Umudu barındıran

Umut olan;

Kaldır başını

Tam da şimdi şu anda gerçek ışığa.

Aç kalbini

Tam da şu anda gerçek Öz'den akana.

Sil gözyaşlarını

Tam da şu anda gerçek kalbin yumuşaklığıyla.

Taşı kendini

Tam da şu anda gerçek aklın kırıntısıyla.

Hepsi sende nasıl olsa,

Sen başla

Yeter ki başla

Şimdi başla

Ama sen yeter ki şimdi başla.

 

Kulak verme safsatalara

Boyun eğme akıl fikir nidalarına

Yüreğini sıkıştırma sırtının kamburuyla.

 

 

KAYNAK / ÖZ'ÜN ÖZ'Ü dile gelse

-ki geldi!

Sana sorsa

-ki sordu!

Sende ki ben ne halde dese

-ki dedi!

Ne diyeceksin kendine?

O'nu kendinden ayrı bilme her şeyden önce!

Ne diyeceksin kendine?

Düştüm geçim derdine???

Girdim bir karanlığın içine dayatılan düzende!

Döndüm zebaniye, oldum ölüm meleği kendime!

Yutmaktayım ışığı

Dünyevi arzuların, isteklerin, şehvetin peşinde...

Adalet dedirtilenin zulmünde...

Dünyalık denilenin derdinde...

Kibrimin süslenmiş halinde diploma, ünvan, makam, mevki önceliğinde...

Zihnimdeki kara sandukaların altında ezilircesine...

Değişmeyen inadımın zihniyet temelinde...

Yoğurulamayan mayamım alınganlık kıvamında...

Ördürülen alev tuğlalarının içinde...

Çakmak çakmak gözlerimin zindan karasında...

Esaretine tutunduğum sevda kapanında...

İrademin gücü diyerek bellediğim akıl yolunda...

Şaşmaz şaşırtılmaz dediğim kanla çizdiğim sınırlarda...

Soy, sop, mezhep, din, dil, ırk .. derken derken...  bölünürken karasını içine gömen genimde...

Gametin*** dış çeperinde karayı gör al içine, ışığı gör gir içine! sensörü ile...

Vardım bugünlere

Üreye, ürete mi diyeceksin?

Dedin bile!

Geldin bugünlere...

 

Unutmak kolaydı

Unutturmak amaçtı

Nurlu yaratımı yüreğimde.

 

Böl, parçala, yönet!

Sanırsan ki bir töhmet...

Devletlerarası bir şöhret...

Politik bir gerçek...

Dön bak genlerinin haline;

İşlenmesine göz yumduğun,

İğne iplik ile değilse de

İnce ince,

Işığın beline gire gire,

Kanı eme eme,

Beyne gire gire,

Oynadığın bir kirli oyun,

Sürdürülebilirlik icadıyla meşru kıldığın

Yenilenebilirlik sandığın!

 

Eee öyleyse

Bırakalım da bitsin bu döngü böylece

Başlarız kıyam olunca

Kıyamet ile

Dersen içinde

Boşver beni sen hiç dinleme! Hiç dinleme...

 

Yol ayrımı keskin olacak bundan böyle

Söylemedi deme.

 

Ama!

Dersen ki

Çözüm öner şimdide

Bir kez daha derim ki

1 nurlu nükleotit**** yeter bize.

Varsa sende

-ki var!

Besle onu nurun ile şimdide.

Gerisi cümle söylediğim sözde, bak geriye geriye...

Sonsuz sevgimle,

Firdes Ebru

İstanbul denende, 7.6.2025 bilinende

 

 

*Âdem elması veya laringeal çıkıntı (Latince: prominentia laryngea), gırtlaktaki tiroid kıkırdağın çıkıntısıdır. Bu kıkırdağın iki ana yaprağının orta hatta birleşmesi sonucunda oluşur.

Adem elması, boğaz bölgesine gelecek darbelere karşı ses tellerini korur, sesin üretiminde ve sesin kalınlaşmasında rol oynar. Aynı zamanda gırtlak bölgesinin çevresinde güçlü bir yapı oluşturarak ses tellerinin sabit kalmasını sağlar.

Erkeklerde özellikle belirgindir!

 

**Yalvaç; Eski Türkçe yalāvaç veya yalāvar “elçi, haberci” sözcüğünden evrilmiştir. Ayrıca Farsça vaç "söz, ses" anlamı vardır.

 

*** Gamet (Grekçe γαμετή gamete "kadın eş") eşeyli üreme yolu ile çoğalan organizmalarda döllenme evresinde bir başka hücre ile birleşerek kaynaşan hücredir. Yani erkek için sperm, dişi için yumurta gamet hücresidir haploid yapıda (sadece bir tam kromozom setine sahip, genellikle normal diploid sayısının yarısı kadar olan organizma veya hücre haploidtir).

 

**** Nükleotit; DNA, tüm canlı organizmaların genetik bilgisini taşıyan ve bireylerin kalıtsal özelliklerini belirleyen bir moleküldür. DNA'nın yapısı, nükleotit adı verilen temel birimlerden oluşur. Nükleotitler, genetik bilginin depolanması ve iletilmesinde kritik bir rol oynar. Belli özelliklerimizi taşıyan ve birden fazla nükleotitten oluşan DNA parçasına gen denir.

Küçükten büyüğe doğru doğru sıralama, Nükleotit > Gen > DNA > Kromozom şeklindedir.

 

CAN HAVLİYLE

Aklı ablukada insancıklar...

Gözü bantlı canlılar 

Yüreği dağlı varlıklar

Hepsi CAN'dan olanlar

CAN'a yük yaparlar

Sanırsan ki sen ayrısın O'ndan

Almazsın tesir O'ndan

Yanılırsın aslında.

Varoluş bağlı birbirine görünmez sandığın ipliksi ağlarla.

Dersen ki 

Peki KAYNAK nerede 

Hikayenin neresinde

Derim ki

Tam göbeğinde!

Dersen ki neden işlemez gücü 

Peki neden çözmez bu düğümü?

Derim ki 

Lehimledin, perçinledin 

Kaynağın gücünü kendinden geçirdin 

Kurşun döktün adeta üstüne

Zamk sürdün adeta çeperine

Şimdi düştün kendi tuzağına

Sürünüyorsun dünya alanında

Akıl sandığınla

Oysa akıl ablukada

Gözümün gördüğü diye tutturduğunla

Oysa göz bağlı ya...

Yüreğimde iyilik var diyenlerin safsatalarıyla

Oysa yürekler dağlanmış ya... 

Bütün çaba

Aslolan akmasın 

Candan olan kanlanmasın

Nurlu olan doğamasın

Aklı olan yaşayamasın

Diye aslında ...

Uyan İnsan

Uyan!

Bari bir sen 

Bugün uyan!

Atı alan Üsküdar'ı geçmişken*

Tam da bugün İstanbul denen fethedilmişken** 

Fatih denen çağı değiştirmişken 

Uyan İnsan

Uyan!

Bari bir sen 

Bugün uyan!

Akıllıca deyip

Üzerine destanlar yazdığında

Deniz diye baktığında

Altında fay var sandığında

Ne gerçekler saklı 

Sıkı sıkıya tutunduklarında...

Okumak için vakti gelince

İşaretleri

Koyan da biz 

Şimdi

Korkan da biz

Yanlışa düşerim sanıp

Susan da biz

Susayan da biz

Boğazı tutan da biz

Nefesinde boğulan da biz.

Uyan İnsan

Uyan!

Bari bir sen 

Bugün uyan!

Ata tohumu derken sakındığında

Kara çıktı tam ortasında

Göz bebeği sandırıldı da 

Korundu kollandı bunca

Kanma...

Her şey akça pakça olsaydı yüzyılın başında

Sarpa sarar mıydı bunca?

Soran sorgulayan olmaktan vazgeçirilen insan 

Soyu bozuk olan.

Soyu bozuk olan insan 

Suyunda bulaş olan.

Suyunda bulaş olan insan

Sonsuzluğu kanda arayan.

Sonsuzluğu kanda arayan insan

Kanı kaynayan.

Kanı kaynayan insan

Gözü bozulan.

Gözü bozulan insan 

Aslolan!

Balık baştan kokar deyip de kabullenme

Gör cevheri içinde

Tersine çevir

İnci kefali*** yerine sen yüz 

Can havliyle**** 

Tersine tersine.

Bozdur ezberlerini kendin kendine

Bak **** yıldızladığım mananın ters köşesine!

Sevgi her yerde 

Yapı taşı sevgi içinde

Sevgim sonsuz

Seninle her yerde.

Firdes bilinen Ebru denen

İstanbul denen, 29.5.2025 bilinen

*Atı alan Üsküdar'ı geçti deyiminin çıkış hikayesi nedir?
Zamanında Bolu beyine baş kaldıran Köroğlu’nun dillere destan yağız mı yağız atı çalınmış. KÖR OĞLU bütün civarı aramış taramış, bir de İstanbul’daki pazarları dolaşmış ve Köroğlu, İstanbul’da pazarları dolaşırken atına rastlamış. Atı satışa çıkaran pazarcıya “Şu ata bir bineyim hele” deyip, Pazarcıdan “buyur”u alınca Köroğlu atına atlamış, eski sahibinin kokusunu alan at da şahlanıp dört nala oradan uzaklaşmış...

Ardından dövünen pazarcıya ihtiyarın biri gelip “Atı alan Üsküdar’ı geçti. O Köroğlu’ydu, atın gerçek sahibi” demiş... bu hikayeden geriye kala kala bugün dahi kullandığımız bu deyim kalmış...

**İstanbul'un Fethi
Kostantiniyye'nin Fethi veya Konstantinopolis'in Düşüşü
6 Nisan – 29 Mayıs 1453 tarihleri arasında, 53 gün süren yoğun bir kuşatmanın sonucunda Osmanlı padişahı II. Mehmed komutasındaki Osmanlı ordusunun Bizans İmparatorluğu'nun başkenti olan Konstantinopolis'i ele geçirmesidir. 

***Van Gölü ve İnci Kefali 

Bu eşsiz gölde yaşamayı başaran tek balık türü olan İnci Kefali'nin binlerce yıl süren evrimsel bir sürecin sonunda ortaya çıktığı ve atalarının, Van Gölü'nün henüz tatlı su özelliğini koruduğu dönemlerde buraya göç eden alabalık türleri olduğu anlatılır.

Her yıl 15 Nisan-15 Temmuz döneminde yumurtalarını bırakmak için Van Gölü'nden tatlı sulara göç eden inci kefalleri, önüne çıkan engelleri aşmak için büyük bir mücadele ortaya koyarlar!

****Can hvliyle terimindeki havli Arapça hwl kökünden gelen hawl هول “korkma, korku” sözcüğünden alıntıdır der sözlükler. 

Ancak! Kuvvet, kudret anlamı ile kullanılan yerler göz ardı ettirilmemesi gerekenlerdir! lahavle deyimindeki havl "güç, kudret" anlamında bir kelimedir.

EŞİTLİĞİN İKİ YAKASI

Bir BİR iken 

Bir biri içerirken 

Bir - Bir olunca...

İki Bir, 3'ü bulunca...

Başladı sanırsın bir sarmal.

Işık kendi ışığına aşık olunca

Pervane olup ışığın etrafında dolaşınca

Işık şaşkın buna bakakalınca

Işık ışıkla hemhal olunca

Işık ışığa aşık olunca

Nur doğru ANA'dan sanırsın... 

ANA sarıp sarmaladıkça nuruyla 

Işık çoğaldı aşk'la

Aşkın girdabında ışık çoğaldı nurla

Çoğalan doğdu adeta coşkuyla

Işık şaştı buna

Nur akıttı ANA yüreği ona da.

Nuru kıskandı ama baştaki aslında.

Olacak iş değildi!

Yeni gelen haddini bilmeli

Derhal ona da bir eş verilmeli...

Çıktı karşısına kendinden bir parça daha, bir parça daha.

Eşitlik sağlanamadı ama!

Hâlâ ışık bir fazla...

Öyleyse devam edelim arttırmaya

8'de buluruz bölüneni, sonsuzlukta...

Al işte sana Fibonacci sanılanda

Varoluşun hikayesi ve de karması saklı aynı anda.

Bir de düşün ki 

Var burada ikizlik, eşliğin yanında!!!

Ahenk... uyum sandığın döndü mü karmaşaya...

Panayır yerinde kim kiminle belli değil adeta 

Oysa her yerde vardı bir matematik 

Hiyerarşi değil ama!

Dizimdi aslında.

Denklemde

Eşitliğin iki yakası birdi başlangıçta.

Bir bir bozuldu, oldu karmaşa...

Düğümlendi mi en sonunda 

Ne nur kaldı... ne bakış,

Ne yaratım kaldı... ne nurlu akış.

Eşitliğin iki yakası birdi başlangıçta

Yaka oldu yarık sana

Karmaşa oldu boyun bağı aslolan O'na.

Çoğalanlar oldu nursuz doğan

Nursuzlar oldu yük ANA'nın sırtına

Omurga oldu yuva larvalara.

Nurlu yaratım

Oldu yaratım..

Yaratım

Oldu üretim

Üretim oldu tüketim...

Gelebildik dersin bugünlere

Şükredersin belki de içinde.

Oysa

Yıkım devam ediyor an be an her yerde

Sen göremedikçe!

Gerçeklik dediğine dönemedikçe.

Kalbin yaraları kanıyor hâlâ 

Sen merakla sağa sola saldırdıkça

Oysa bilinç gerek bize

Senin saflığında.

Daha... daha...?

Dahası çok da

Sen seni bil ve anla

Bitti şahmaranın hikayesi 

Olmasa da mutlu sonla...

Yolundan döndü maran 

Sonunda, anlayamasa da...

Lucifer?

O zaten vazgeçendi ilk başta

Adam sanıldı ya! !!

Adam kaldı bir başına kara toprakta

Sanıyor ki kurtaracak onu hayran olduğu...

Yanılıyor oysa fazlasıyla...

Lilith direniyor hâlâ 

Ama Eva'da yok artık yanında...

Yıkılacak onun da son kalesi; 

Sen, Adam ile Lilith'den olan yükünü anladığında! !!

Zorlanıyorsan anlamakta ve de almakta

Yine bir mesel kıvamında bak bu yazdıklarıma...

Yük yapma sen de aklınla sana

Ama bir derin nefes al da tam burada

Aksın alanına gerekli idrakler

Sen nurunu çoğalttıkça, arta arta...

Kalanlar?

Sanmayın ki bitti

Madem ki yıkım devam ediyor varoluşta

Görevin var demektir senin de hâlâ, dünya sandığında!

İstanbul, 21.3.2022

Nedir dersen bu satır da?

Yazmışım bu yazının taslağını 2022'nin Mart olanında...

Oysa anlatabilmek bir parçacık da olsa 

Bugün, 26.5.2025, mümkün olabildi ya...

Öyleyse... hızlandırmak gerek 

Takılan kara her neyse 

Bilip görüp temize çekmek 

Aydınlatmak gerek.

Işıkta aşk'la varolmayı seçmek gerek.

Nurlu yaratımı kabul gerek.

Sevgiyi özünde

Işığı içinde

Aşkı yüreğinde

Bilmek gerek.

Saflaşıp da saf kalmayı

Sevgi olup da sevgi kalmayı 

Seçmek gerek.

Varoluşta, ilanihaye, ışıkla ve aşkla varolmayı istemek gerek.

Sonsuz sevgimle...

İstanbul denende

Firdes dedi Ebru dedi

Tolan da bildi, Karahasanoğlu da bilmeli...