RUH NEFES ALMADIKÇA!

Ruh bedende can buldu nefesle

Ne alâ dersin buna 

Oysa ruh sıkıştı kaldı bedene bir nefesle 

Çıkmayan candan ümit kesilmez diye diye 

Döndü durdu ruh bedende 

Beden can buldu dünya denende 

Bu nasıl bir ironi varoluş gerçekliğinde 

Matah sandığın döngü dönüştü bir kör düğüme.

Düğüm döndü çileye

Çile döndü eve

Ev döndü dünya bilinene!

İki soluk arasında bir hayat dediğine!

Bitmedikçe çile

Tekrar etti yer yüzeyinde

Topraktan geldik... diye diye

Oysa...

Bir zindan düşün; duvarsız... kapısız... kilitsiz... 

Bir zindan düşün; ışıksız... renksiz... sessiz... 

Bir zindan düşün; sensiz.

Neredesin sen?

Gerçekten 

Neredesin sen?

İnsan denen; sorarım sana

Duy beni 

Kalbim atar insan insan diye...

İnsan, neredesin sen?

Dönelim zindana!

Cevabın var mı bana?

Benim cevabım var sana!

Bu zindan:

Ruhundan uzakta

Gözden ırakta*

Kalbin atımını duyamayan hâlâ,

Aklın yolunu benimserken

Fikrin temeli mülk diyen hâlâ,

Zihin kapanında evrimleşen 

Bedeni şekilden şekle giren

İnsan soyundan gelen

İnsan denen

İnsanlığını yitiren

Duygularını körleştiren

Düşüncelerini sivrilten

Gerçekliğini ötekileştiren

Kemiğini kanına zehir eden

Kanını canına yaver eden hâlâ,

Nefesini tutan

Nefesi yutan

Kendini matah...

Dünyayı "alan"...

Güneşi merkez... 

Sanan hâlâ 

İnsanın tam da içinde!

...ve sen; insan

Sen de bu zindanın içinde!

İnsan, zindan kendi kendine.

Zindan insan, kendi de içinde!

Var olan 

Olacak olan

Ama varlığı hükümsüz olan insan;

Uyanamayan insan

Nefesi yutan 

RUH'u tutan insan,

Kendi köleliğinde vezir-i âzam olsan ne yazar?!

Özgürleştirmedikçe 

Özgürleşmeyecek

Özgürleşmedikçe

Özgürleşemeyecek

Olan 

İnsan

Soluk alan

Evi barkı olan

Suyu aşı olan

Doğan, doğup doğup yok olan

Yoklukta varlık arayan

Varlığı dört duvarda sanan,

Döne doğa...

Doğa doğa ölen,

Doğa doğa yok eden,

Doğa öle tüketen,

Doğa öle dibe çöken, çökerten...

İnsan

Ne zaman bitecek 

Bu inadın?

İnatta ısrarın?!

Can tükendi;

Ruh üflendi.

Ruh tükendi;

Ömür üflendi.

Ömür tükendi;

Nefes üflendi.

Nefes de bitti... bitti... bitti...

Öz tükendi;

Su aktı.

Su tükendi;

Yaş aktı.

Yaş tükendi aş aktı;

Aş da bitti... bitti... bitti...

Canlılık tükendi;

Sevdaya çevrildi.

Sevda tükendi;

Hazza evrildi.

Haz tükendi;

Sapkınlığa çevrildi.

Sapkınlık...? Yetsin artık bitsin değil mi!?

İnsan; insanlığın yitti, gitti.

Teknoloji dediğin silaha çevrildi...

Akıl dediğin siyahlara girdi...

Fikir dediğin şeytanı bile adam etti!

İnsan;

Ne zaman bitecek 

Bu inadın?

İnatta ısrarın!?

Çözmek bu kadar mı zorluyor

Çözdürmek bu kadar mı yoruyor seni?

Ne zor... ne imkansız!

Her şey mümkün an'da ışıkla ve aşk'la.

Ama yürek var mı sende yüzleşecek gerçeklerle şimdi şu an'da?!

Bil ki ciğerlerim söndü.

Alev alev yanıyor nefesim

Sense hâlâ yanan kele ağaç dikme peşinde!!!

Ayamadın manaya...

Göremedin zerre hâlâ!!!

Bil ki yolumda duruyorsun kale gibi sözde gururunla.

Haysiyet** diyorsun hâlâ!

Oysa canlılığım tüketilirken

Diriliğim yitti, bitti

Sen ayamadın hâlâ.

O kedi aç, bu köpek muhtaç der dururken...

Mahluk genini yüceltirken...

Haz peşinde giderken...

Sarilerden ordular sardı benliğimi

Sen uyurken.

İstila... içten

işgal... çevreden

Sarıldı her yanım

Sen vatan, millet naraları atarken...

Son çıkışı tutar aymazlığın.

Bir de üstüne koyduğun kararsızlığın.

Bil ki pranga gibisin boğazımda... koynumda...

Sevgi diyorsun buna hâlâ!

Oysa sevgi yapı taşındı.

Oymadan gözümü

Kesmeden sesimi

Soldurmadan renklerimi

Anlatırdım sana... yaşatırdım hatta.

Değişti, dönüştü, kalmadı adeta,

...ve sen de

Ayamadın buna kör kararmışlığında

Işığını karartmışlığında.

Şimdi sevda bu mu diyorsun

Oysa işimiz yok sevdayla

Sen önce aşk'ı anla,

Mana çok başka!

Ne dertlenmişim meğer

İçime ata ata...

Bir volkan patladı say sen şimdi şu anda.

Deprem sandığın da olacak ama çok başka

Hazırlanıyorsunuz da

Bildiğiniz yolda...

Suni teneffüs kurtaramayacak insanlığı

8 milyar ilkyardım sertifikası alsa da!

RUH NEFES ALMADIKÇA!

İraden elinde olsa da 

İnadını bırakmadıkça

İnatta ısrarınla bakmadıkça

Burnundan kıl aldırmaz edanla 

Kibrini yıkmadıkça,

İnsanı yaşayan

Sevgiyi yaşatan

Işığı aşk'tan saymadıkça.

Çıkış yok ne sana, ne bana.

Bir not düştüm bugün burada

Anlamak isteyen alır nasılsa...

Kalın sağlıcakla

İstanbul, 19.8.2025

Firdes dedi... Ebru dedi... Ruhum dedi... kim dediyse dedi, içimden bugün de böyle geldi...

*ırak olmak, uzaklaşmak.

** 8.6.2024 tarihli Haysiyet / Hayy'siyet başlıklı YouTube kaydımı izlemenizi dilerim.👇

HAYSİYET / HAYY'SİYET

VAZGEÇ... VAZGEÇERSEN... VAZGEÇ SEN!

Gel vazgeç!

Vazgeç inadından... inatta ısrarından.

Bugüne kadar doğru sandıklarından!

Ya "gerçek" gerçek sandığından başkaysa...

Ya "gördüğün" görmen gerekenden başkaysa...

Ya "gittiğin" gidilmesi gerekeninden başkaysa...

Vazgeçsen ya 

An'da

Geçim uğruna...

Seçim uğruna...

Soluk uğruna...

Sağlık uğruna...

Dahası uğruna 

Paralanmaktan dünya sandığında.

Ne uğruna...? 

Tutundukların yok uğruna!

Vazgeç sen

Başkası yapsın demeden

Başkası görsün beklemeden

Başkası değişsin istemeden

Başkasını... başka bilmeden!

Başkası sen!

Başkası ben!

Başla şimdi istersen!!!

Zira 

Vazgeçersen kendinden

Nefes olamazsın içinden

Vazgeçersen kendinden

Işık olamazsın içinden

Vazgeçersen kendinden

Sevgi olamazsın içinden

Vazgeçme!

Ne şimdi, ne sonra,

Ne an'da, ne herhangi bir an'da,

Vazgeçme sen senden asla.

Gerçekliğini bil ve anla

Şimdi başla!

Vazgeçmezsen

Yaşatırsın nurunu her daim sen.

Bir sen yaşarsan nurunla

Işık olursun insana

Sevgi olursun VARLIĞA 

Nefes olursun VAR'a

CAN olursun yaşama

Yaşar olursun canlana canlana

CANLILIĞIN yol olur ışığa

AŞKIN nur oldurur yaşamla

YAŞAM ÖZ olur VARLIĞA.

Devr-i daim olur hayy'at*

Beslenir her bir hücren 

Işıkla ve aşk'la

Kalan ne varsa;

Zehir akar dışarıya

Kör göz... kem göz... ker göz...

Aydınlanır akışla

Temizlenir nurla

İnsan olur doğan

Doğan olur nurla

Aklana aklana 

Yol olur nurluya

Nurlar toplanır yol olur varlığa

Gömülü duran 

Olan ve olduran

Nefes olur CAN'A 

Can ışık olur RUH'A 

RUH akar akar akar cümle yaratılmışa

Alemler kalkar ayağa

Gerçek bayram yaşanır işte tam da o an'da.

Hadi öyleyse

Bir derin nefesinle

Vazgeçmediğini söyle

Cümleye

Senden çıkan eklensin diğerine

El ele değilse de 

Nefes nefese itki olsun peşi peşine

Arşa çıkalım önce

Zirveden her yere

Yerden göğe

Dönsün sende olan;

Sevgi, her yere.

Sevgi her yere...

Sevgi zaten her yerde

Sende... seninle...

Sonsuz sevgimle

Firdes Ebru'dan tüm nurlu canlara

İstanbul denende, 15.8.2025 bilinende

 *Hayy kelimesi, 'hayat sahibi, diri' mânâsına gelir. Hayat kelimesi bu kökten gelir.

RUH DİLE GELİRSE...

Mengene gibi kapmış, yüreğe bastıran.

Can havliyle sırta yapıştıran, görünmezlik zırhına iman yoluyla erişen, çıkmış arşa.

Tersine büyüyen kafa

Batmış adeta ...'a!

Ne göz kalmış gören

Ne akıl kalmış işleyen.

Hal böyle iken

Hâlâ bana dersen

Kader ... kısmet...

Hâlâ beklersen başkasından, 

Bir umut, bir medet,

Hâlâ sığınırsan imana,

Hâlâ hepi topu bir ömür görürsen, hayatı,

Hâlâ beklersen ölümü,

Görürsün ölü'mü*

Hani ölüm yoktu diyeceksen,

Cevap basit, istersen:

Ölmek demek son nefesi vermek demek...!?

Nefes ne demek, "son nefes" ne demek?!

Ölmek demek bedenli yaşamı sonlandırmak demek...!?

Beden ne demek?!

Ölmek demek

Artık var olmamak (nonexistence) demek...!?

Var olmak (existence) demek ne demek?!

Soruların cevabı sandığından başkaysa ki başka

Ölüm ne demek anlayamamışız demek!

Hoş yaşamayı anladık mı ki bu akılla?!

Hal böyleyken

Bir çağrıdır bu sana, benden yana.

Ben kim miyim?

Ben senim

Ben sendeyim

Ben seninleyim

Ben her yerdeyim.

Ben benim

Ben herşeyim

Ben benliğim... bilincim... eşya gördüğün... hava-su-toprak bildiğin... var dediğin her şey benim!

Ben RUH'un kendisiyim.

Parça pinçik edile edile

İndim yere

Girdim yerin dibine seninle

Gel gör ki yaşarım hâlâ seninle.

Niye?

Vardan yok olmaz diye diye geldinse de bugüne fizikte,

Hiçe saydın kendini ruhunu göme göme mülke.

Adalet mülkün** temelidir dedin 

Adaleti metalaştırdın adeta içinde

Koydun baş köşene.

Döndün sonra da 2 kollu, 2 bacaklı formuna.

Aslın kaldı metaforlarda... mitlerde***...

Sen sandın aslın bu ya; 2 gözlü, 2 kulaklı...

Şimdi geldik sona;

Yaşar olamayan insanın yaşamını sonlandırmaya.

Zira çıkmalı artık o son nefes,

Tutulduğu yeter bunca!

Şimdi geldik sona;

Ölürken açılan 2 göz****,

Kapatılırken EL'le!

Kör göz açılmalı bile isteye seninle, sende.

Şimdi geldik sona;

Var olmayı (existence) sonsuzlukta yok olmak / kaybolmak sanmak yerine

Bu dünyada kalarak yok olduğunu (disappear)  idrak gerek bize.

Öyleyse

Başlıyoruz oyunun son perdesine

Hazırlanın!

Işıklar kapanacak.

Demedi deme.

Sonsuz sevgimle,

Aktı geldi ben'den bize...

Işıldayan Hayatlar her daim seninle.

İstanbul denende, 2.8.2025 bilinende...

Ek açıklamalar:

 *m; iyelik zamiri

**Mülk Kelime Kökeni

Arapça mlk kökünden gelen milk veya mulk 1.sahip ve egemen olma, sahiplik, egemenlik, hükümdarlık, krallık, 2. sahip olunan şey, egemenlik alanı" sözcüğünden alıntıdır. Arapça sözcük Arapça malaka "sahip idi, egemen idi" fiilinin masdarıdır.

***mit 

kuşaktan kuşağa yayılan, toplumun düş gücü etkisiyle zamanla biçim değiştiren, tanrılar, tanrıçalar, evrenin doğuşu vb.yle ilgili, imgesel, alegorik bir anlatımı olan halk öyküsü.

****Fizyolojik olarak bu dünyada ölüm sonrası gözlerin açık kalmasının sebebi, ölüm halinin ardından kasların gevşemesi ve göz kapaklarının kapanamamasıdır.

KAZANCI HİÇLİK!

"Baba bir ilham"ı alır da

Gömersen

Sevda dolu toprağa

Kanını emer can damarlarının.

Nadasa bıraksan da

Ortaya çıkmaz gerçek aşk.

Yıllar denen aksa da,

Olduramaz 

Ne susuz kalmış toprak

Ne de ona serpilmiş ilham,

Nurlu bir can.

O olur olsa olsa bir diken

Orta yerde dikilen.

Kalan ilhamı da

Sularsan kanla,

Gözyaşıyla,

Canla,

Cananla...

Çapa vura vura başına,

İlham kalmaz da ortada

İlham sanılan yaşar karasıyla.

O kararmıştan ne çıkar ortaya?

Belki bir fikir, belki birkaç sözcük...

Onun adı olsa olsa 

Eser olur

Kimine hoş, kimine nahoş olur.

Yapıt denen saklanır sakınılır

Korunur kollanır ama o da

Ömürlü olur.

Nuru yutulan ilham olsa olsa 

Taş olur, heykel olur, abide olur;

İhtişamı göz kamaştıran,

Rengi olmayan,

Canlılığı durmayan,

Canı darmaduman!

Gül cemali 

Dursa ne olur

Olsa olsa 

Louvre'da sergi olur.

Canlılığı olmayan ilhamdan 

Ne cana nur olur

Ne öze kan olur.

Söner ışıklar

Yiter yıldızlar

Kırılır camlar

Olsa olsa duvarlara süs olur...

Baba ilham 

En sonunda

Para olur... pul olur...

Serveti çok 

Ama

Kazancı hiçlik olur!

BABA'nın canlılığı

İlhamıdır.

İlhamı yaşamıdır.

Gözünü yumanın

Donduğu nokta

Yaşamın durduğu an'dır.

Yaşamın durduğu an

Sararıp soldurduğu alandır.

Bakıp da görüyor sanma

Baksa da seçtiği bir kara.

Etrafı kırıldı 

Paramparça

Kala kala ortada

Bir sarı nokta

Güneş sandı onu da

Tutuldu ışığına,

Körlük zordu ne de olsa,

Sarıldı saçlarına.

Saçlar dolandı boğazına

Nursuz olan yapıştı yakasına

Ne nefes kaldı nurlu

Ne ışık kaldı onurlu

Ne yaşam kaldı vakur

Ne baş kaldı gururlu

Eğildi...

Çöktü...

Söküldü...

Döndü...

Baş aşağı döndü!

Sevgi söndü

Sevgi sustu

Sevgi durdu

Sevgi dondu

Ağır aksak 

Sallandı çınar...

Yatak döşek yatar...

Hem kör hem sağır

Duymaz bakar

Görmez bakar.

İlhamını yeniden ne sular?

Canlılık bitti

İlham gitti 

Sananlar boşuna ahlar.

İlhamın ilhamı 

Ayağa kalkar

İlk ilham; insan, uyandığında!

İnsan olur ilham, ilhama

İlham olur can, nura

Nur yol olur, canlılığa

Canlılık, yaşam olur 

Yaşam, yakıt olur 

Yakıt, su olur.

Su devir daim eder.

Devri daim 

Gerçekliği VAR EDER.

Ey insan

Güzel can

Öyle bir yaşa ki

Yaşamın ilham olsun

Bundan sonra.

Kal sağlıcakla,

Firdes Ebru'dan

Nurlu yarınlara gönderme geldi.

İstanbul denende, 9.7.2025 bilinende.

İLHAM

İlham dönüşürse fikre

Fikir dönüşürse zehire

Nice olur halimiz bir düşünsene!?

 

Nasıl olacak, ne saçma deyip omuz silkenler var, var da...

Oysa!

Her gerçek

Bir ilhamla başlar.

 

Her yaratım

Bir gerçekle.

 

Her insan

Aşk'la...

 

Her varlık

Nur'la...

 

Her öz

Can'la...

 

 

Sen de nur oldun

Nurla doldun.

 

Can oldun

Canla doğdun.

 

Işık oldun

Işığınla doldun.

 

Sevgi oldun...

Sevginle var oldun.

 

Ama!

 

Madem öyle...

Ne oldu da dünya döndü azap alanına?

Cehennem çukuruna?

Bataklığa?

 

Yok canım der misin?

Diyebilir misin?

Sen belki derin bir uyku halindesin...

/

Kendi çöplüğünde horoz kesilmişsin...

/

Azla yetinmeyi matah bilmişsin...

/

Ölümü doğal... hastalığı normal... yaşlanmayı kaçınılmaz... kabul etmişsin.

....

/

Savaşları, bombaları...

Açlığı, sefaleti...

Zindanları, körlüğü...

Yağmaları, salgınları...

Nice nice fenalıkları

Rasyonalize etmişsin.

...

/

İktidar savaşlarını,

Varlıktan nemalanmayı,

Zirveye doğru atılan adımların kararlılığını,

Güç bilmişsin...

Doğrusu bu! diye çoluk çocuğa, eşe, dosta, komşuya akıl vermektesin hatta hâlâ.

...

/

İspatın peşinde...

Gözün gördüğünce...

Yazılıp dikte ettirilenlerin etiketiyle...

Daha da önemlisi; bir ömürde, inanıp bildiklerinle, üzerinde hiç düşünmesen de, var edilişini bağlamışsın bir ele...

...

/

 

Neyse ne!

Dünyada devam etmekte;

Savaş, intikammm yeminleriyle!

İkiyüzlülük, kılıfına uydurulmuş yalanların sevimliliğinde!

Yeni nesil hastalıklar, patojen* değillerse de pandemi** ivmesinde!

Derin devlet komploları, değil sadece film repliklerinde, felaket senaryoları eşliğinde, subliminal normalleştirme eğiliminde, pazar payı peşinde.

 

Daha sayayım mı "normal" dediğin dünya için örnek sana?

 

Yoksa sen

Kendini 2 diploma, 1 ev, 3-5 altınla korumaya mı aldın?

Emekli maaşı yetmez ama neyse işte miras da gelecek mi sandın...

En bedbahtı olarak "bir canım var" repliğiyle arabeske mi bağladın?

En cevval hareketinle "heyt ulan bundan sonra ben de kuralına uydururum kendimi" deyip serin sandığın karanlık sulara mı atladın.

"Sütü bozuk şerefsizlerden olacağıma elimdekiyle gittiği yere kadar" deyip köşene mi saklandın?

 

Sahiden ya sen ne yaptın?

 

Fikri hür

Vicdanı hür

Olacağım sana sana

Sahiden ya sen şimdiye ne yaptın?

 

Sevgiden başka

Hamurunda ne varsa

Ayıkladın mı mesela?

 

Sevgiden başka fikrinde ne varsa temizledin mi acaba?

 

Sevgiyi sönümleyen sesli/sessiz sözcüklerini çıkarttın mı lügatından acaba?

 

Sevgiden başkasını gören gözlerine neden diye sordun mu acaba?

 

Sevgiyi göremeyen gözlerine ayar çektin mi acaba?

 

Gerçekliğin peşinde

Gerçeği görmeye

Gerçeği bilmeye

Gerçekliği idrake

İzin verdin mi kendine?

 

İzin verdin mi kendine?

Önce sen bunu sor kendine!

 

 

Sahiden ya sen şimdiye ne yaptın?

Niye? Niye yapayım ki böyle diyorsan, dinle;

 

Her gerçek

Bir ilhamla başlar.

Her yaratım

Bir gerçekle.

Her insan

Aşk'la...

Her varlık

Nur'la...

Her öz

Can'la...

 

Sen de nurla oldun.

Canla doğdun.

Işığınla doldun.

Sevginle var oldun.

İlhamı oldun aslında.

 

İlhamı oldun aslında!

 

Sonra?

Sonra o ilham oldu koca bir kara

Sevilmiyorum sana sana

Ayrışıyorum sana sana

Gözü nurla görmez

Bakışı sevgiyi seçmez olunca

Yıkıldı SEVGİ

İlham kararınca!

 

İlham olan

Kendi nurunu kendi yuttu

İlham yok oldu.

Nur dondu

Fikir oldu

Fikir nursuz

Kara oldu.

Kara nursuz

Zehir oldu.

 

İNSAN'ın fikri bozulunca

İnsan varoluşa zehir oldu.

 

 

Şimdi sıra geldi sana;

Sen ki varsın bu topraklarda

Nurunla... canınla... aklınla...

Fikrinle de

İlham ol varlığa, varlığınla.

Olmaz sanma!

Ben kimim ki deyip oyalanma!

Sen ki ışıkla ve aşk'la varsın artık bu dünyada

Saflaşa saflaştıra geldin kendini bu an'a

İlhamın da dönüştüyse aşk'a

Ne alâ

Yenide yeni oldurulur sende ki bu aşk'la.

 

Gel sen dinle bu CAN'ı

Kim kaybetmiş sevgi olmakla?

Ne itibarın kaybolur...

Ne incilerin dökülür...

Ne saf, salak damgası yersin,

Ne aklını, fikrini, benliğini kaybedersin.

Sen sen olursun aşk'la

VAR OLURSUN NURUNLA.

Var mı bundan güzeli bu dünyada ve dahi varoluşta?

Sorarım sana?

 

AMA!

Duruyorsa fitne fücur, maskelerinin altında,

Serpiliyorsa senden türlü türlü nifak, düşünce yoluyla,

Kara bakıyorsan karanlıkta olmasan da ...

Yazık olur sende ki ilhama

Döner bir yangına

Yayılır dalga dalga omurlarına

Kararır için, yangını sönse de yiter gider

Canlılığın,

Söner gider

Işığın.

 

Yapma!

 

Sen insansın

Sen ilhamsın aslında.

Sen İLHAM OL yeniden varlığa

Her İNSAN

Her NURLU CAN

İlhamdır varoluşa

İlhamdır varlığa.

 

İlhamı noksan

İlhamı yoksan

Ne olur?

Anlattım sana; kömür karası bir dünya***.

Yapma!

 

 

Al bir derin nefes ve başla

Şimdiye başlamadıysan şimdi başla.

YAŞA

VAR OL

IŞIĞINLA ve AŞK'LA.

Firdes Ebru'dan tüm nurlu  canlara

İstanbul bilinende 5.7.2025 denende yazıldı bil sen de...

 

*Patojen, hastalığa neden olan her türlü organizma ve madde.

** Pandemi veya pandemik hastalıklar, dünyada birden fazla ülkede veya kıtada, çok geniş bir alanda yayılan ve etkisini gösteren salgın hastalıklara verilen genel isimdir.

***Altered Carbon isimli bir dizi var, tavsiyemdir meraklılarına.

İÇİMDE BÜYÜYEN

Nefes alıp alıp içimde büyüyen bir saflık..

Sen ben değilsen 

Ben sende değilsem 

Sen ben değilsem  

Ben seni bilemem 

Ben sende kendini bilemem 

...ve sen kendini bende göremezsen 

Beni kendinde bilemezsen 

Sen seni göremezken 

Sen beni bilemezken 

Ne ben yaşarım nefes ola ola 

Ne sen yaşar olursun nefes ala ala.

Çözmek gerek 

Bu bir muamma!

Neden geldik bu noktaya?

Alev oldu içimde kor

Oysa yanmalıydı ilelebet 

O ocak 

İçimde aşk ola ola.

Sızım sızım sızlar 

Burnumun direği

Dikine dikine gideli 

Kimileri kutlar seni

Kaptan-ı ehli

Nedir demeli?

Geçmedi geçemedi

Yüreğimdeki sızı hiç dinmedi

Gözlerini kör eden neydi

Seni bana küstüren 

Yine senin ehlindi

Ne evlat sevildiğini bildi

Ne yar döndü geldi.

İnsancıklar

Bir kahraman seni bildi

Oysa esas kahraman senin ehlindi

İçinde eridi gitti...

Eridi bitti.

Sende olan seni yedi bitirdi

Karan gömüldü gitti

Etrafını sular çevirdi

Bir baş belirdi

Suyun içinde bilindi

O baş senin idi

Burnun dikti, eğildi.

Kıyın kıyın gitti

Avını parçalayacak dişler

Sende bileylendi

Avın sevgi idi

Deştiğin anan idi

Çektiğin kan idi

Yuttuğun yaran idi

Yardığın zemin idi

Yaptığın fena idi

Kimse bilmedi

Kimse bilmedi.

Timsah yemeğini yedi

2 gözünden yaş geldi

Sönen fer idi

Kimse bilmedi.

Ejder aleve erdi

Bir nefeste çekti

Ağzından burnundan verdi

Kendinden geçen aşk idi

Kimse bilmedi.

Sönen ocak hiç alevlenmeyeydi

Yitip gidecekti

Oysa aşkın içinden sevgi geçti

Sevgi yaşamayı seçti.

Yaşarken yaşatmayı bilseydi!

Ahh o son kalan sevgi

Kendini sevseydi...

Sevgi yeşermeyi bilseydi...

Ahh o son alev kendini bir görseydi...

Sorarım sana 

Ne anlatırım ben burada bunca...

Aklın almaz

Yüreğin sarmaz...

Zira 

Yıkılacak duvarların,

Korunmasız kalacaksın.

Sökülecek dişlerin,

Acısına dayanamayacaksın.

İnandığın güvendiğin ne varsa

Bozdurulacak sana,

Dayanamayacaksın ...

Sanırsın hâlâ!

Ama bak ben dayanıyorum ya

Hâlâ daha...

İçimde lavlar

Kucağımda yanardağlar

Gözümde yaş 

Bağrımda taş

Böğrümde asit

Ciğerimde karbonmonoksit 

Kanımda siyanur 

Tükeniyorum an be an 

Ama

Dayanıyorum hâlâ.

Sen neden dayanmayasın 

Sonu aşk ile doğurulacak ışıksa...???

Nakış gibi bezenecek

Üst üste dizilecek 

Renk renk geçirilecek 

Nefes nefes gönderilecek

Işıl ışıl bezendirilecek 

Sesli sözlü dinlettirilecek

Uyumla dans ettirilecek 

İhtişamı içine işleyecek

Saflığı seni kendine getirecek

Akışkanlığı özümsettirilecek 

... ise sonunda

-ki öyle aslında!

Sen niye dayanamayacaksın?

Aşkı aşkla oldurmaya?

Yoksa...?

Dayandırılamayacaksın sandırılan mısın bu hayatta? 

Aşkı aşkla oldurmaya?

Sorarım sana!

Sen kimsin acaba bu hayatta ve aslında?

Sorarım sana!

Sen kimin gözünden, neyi nasıl görmektesin hâlâ?

Sorarım sana!

Kal sağlıcakla.

Firdes dedi... Ebru dedi... kimse kim... boşverelim kimlikleri...

İnsan'a bir sesleniştir bu aslında diyelim biz buna.

İstanbul, 1.7.2025 - 13:19

SEVGİ DİLE GELDİ! YENİDEN!!

Bir hüzün çöktü yüreğime

Gözlerim acır içten içe

Nedensiz değildir de...

Görünürde yok bir şey

Dünya gözüyle deyip, 

Geçebilir miyim sence?

Anlarım, bilirim...

Bir yerlerde

Bir nurlu can göçtü işte...

Bir dal kırıldı...

Bir bel sıkıldı...

Bir boğum daha karardı...

Bir boyun daha bağlandı...

Bir ... daha... 

Bir ... daha...

Canı olan bir beyin dayanır mı bu acıya?

Sorarım aklıyla övünen sana!

Canlılığı olan bir kan dayanır mı bu acıya?

Sorarım fikriyle konuşan sana!

Yaşayan bir sistem dayanır mı bu acıya?

Sorarım omurgasız* sana!

Saf sevgiden olan dayanır mı bu acımasızlığa?

Sorarım kalpsiz olan sana?

Gözünü yummak mıdır 

Çare sandığın?

Körlük yaraşır sana.

Ama çözüm olmaz bana!

Bir yerlerde duruyorsa hâlâ 

-ki duruyor fazlasıyla,

Kin, nefret, husumet...

Öfke, intikam, öç alma...

Yalan, riya, iki yüzlülük hatta...

Konuşulamaz "kurtuluştan",

Bana masal anlatma!

Bilginin yumağı olsan ne fayda...

Çile derim ben o yumağa!

Kitabın kurdu olsan ne fayda...

Güve derim ben ona!

Hitabetin kuvvetli olsa ne fayda...

Yavuz hırsız ev sahibini bastırır dersin ya!

İtibarin olsa ne fayda...

Manipülasyonda üstüne yok derim ben sana!

Haşmetinle yıkılsa dağlar ne fayda..

Gücün de ahlaklısı lazım derim ya!

İlim, irfan oldu maskara

Beyin dumur olunca...

İlgi, alaka "beğeni" oldu 👍/❤️ cümle mecrada...

Kalp dağlanınca.

Gerçeklik algısı yabanın kucağında

Ortak akıl girince kapsama alanı sandığına!

Anlayamadın mı?

Anlamadın mı?

Anlamak işine gelmiyor mu yoksa hâlâ daha!

İçimde bir acı

Burnumda bir sızı 

Kırılıyor ışıklar 

Buğulanıyor bakışlar

Yıkılıyor yapı taşları

Kozalak içten yanıyor

Yollar kapanıyor

Deprem sanılan yaklaşıyor...

Sen sen olmadıkça!!!

Öz'ünle gönlünde

Gözünle yerli yerinde

Sözünle sessizce

Sen seni onarmadıkça!!!

Nurunu gani gani akıtmadıkça...

Nefes almadıkça...

Yaşar olmadıkça...

Bari bak bana;

Hayat dediğin 

Soluyor ...

Soluyor ...

Soluyor an be an

Sen anlayamasan da dünyada

Yaşam sonlanıyor

Bir katmanda

Nefes boğuluyor can damarlarıyla

Beyin peltekleşiyor

Nuru alına alına

Işıklar sönüyor

Hava kararmasa da!

Kiminin başı dönüyor

Kiminin kalbinde var bir bozulma

Kimi uyukluyor ulu orta

Kimi uykusuz sabahlıyor sıklıkla

Kiminin midesi kazınıyor bir anda

Kimi düştü gıda takviyesi oyununda ortaya

Kiminin kulağı tıkanıyor 

Kiminin burnu çokça

Kiminin kemikleri eriyor hastalık sana sana

Doldu taştı yer gök binalarla

Ne giren hasta 

Ne çıkan sağ aslında!

Bir tuhaf oldu insanlık

İNSAN uyanamadıkça!

İnsan uyandırmadıkça!

Gel bugün bir kez daha 

Dinle: 

Günler başladı kısalmaya...

Ya yarın hiç olmayacaksa!?

Sadece an'da var olsak 

Işıkla ve aşk'la.

Hamurumuzda, mayamızda,

Kanımızda, kimyamızda,

Özümüzde SEVGİ saklı** nasıl olsa. 

Selamlıyorum 

Kendimi,

Sende ki beni.

Sen de

Sarıl bana,

Sarıl sımsıkı ama

...ve

Bir daha sevgini bırakma.

Sevgiyi soldurma.

Beni unutma!

Işıldatacak o seni

Sen onu görünce ama...

İstanbul, 29.6.2025

Firdes Ebru dillendirdi...

*Dileyenler ağrı/acı algısında omurganın işlevi konusuna bakabilir...

** saklı ifadesi sır manasında değil var manasındadır. Hatta ingilizce ifadesi daha anlaşılır olabilir; secret değil hidden anlamındadır saklı bu cümlede.