Yüreğini derin bir acı, keder kaplamışsa iyiye, güzele yer
düşmez… Bir de derinden bir öfke, nefret kuyuları kazılmışsa güzellik yeşermez…
Oysa ne karanlıktır sizi yukarı çıkartacak olan, ne de
yaralar…
Olması gereken oldu! Bu bir gerçektir. Ne senin, ne onun, ne
geçmişin ne geleceğin doğrusudur; bu bir gerçektir. Olması gereken oldu!
Neden oldu, neden böyle oldu, niçin olması gerekti….? Tüm bu
soruların cevabı da var elbette! Ama sen artık bu soruları sorma vaktini
geçtin. Çünkü olması gereken oldu!
Öyleyse bırak değerlendirmesini siyasetçiler, toplumbilimciler,
askerler, … yapsın, tarihçiler yazsın.
Sen niye buna şahit oldun?
Sen neden bu zamanda bu memlekette doğan insan oldun?
Sen neden tüm bu yaşanılanlara taraf oldun?
Dur ve bu soruları sor sadece KENDİNE!
Olması gereken olduysa benim görmem gereken ne?
Bana anlatılmaya çalışılan ne?
Benim artık öğrenme vaktim gelmiş olan ne?
Benim bitirmem gereken dersim ne?
Benim temizlemem gereken yüklerim ne?
Çünkü ruhun şu an bu dünyaya, bu bedende, bir Türk evladı olarak,
adın her neyse, inancın her neyse, yaşın, eğitimin, mesleğin her neyse… neden
geldiğini sana anlatabilmek için sabırsızlanıyor. Bil ki ruhun, sen onun gücünü
kabule geçmedikçe acı çekiyor.
Ancak kendi gücünü kabule geçen ışık verir tüm dünyaya ve
evrene.
Bugün, herkesin kendi gücünü –yani ruhunun, özünün gücünü-
kabule geçme günüdür.
Bugün; sevgi olma, sevgi yayma ve sevgiyle yükselme günüdür.
Bugün; artık olanın olması gereken olduğunu çünkü görünenin
ötesinin var olduğunu kabul günüdür.
Şimdi ve daima sevgimle
F. Ebru Tolan Karahasanoğlu
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder