Yüreğindeki karanlık parçanı
görmeden,
Gördüğünü kabule geçmeden,
Onu temizleyemezsin!
Labirentin gizli dehlizlerinde,
düşmanın yolunu gözlüyorsa ve sen bilmiyorsan, düşman yok diyemezsin!
Bir kez hissettiğinde,
duyduğunda… yok varsaymakla onu yok edemezsin!
Dön köşeden, çık önüne,
Bak gözlerinin içine
Ve haykır tüm gücünle
Ben seni seviyorum diye.
Çünkü sen sevgisin, o da sen!
Yaradan katmadı özüne ne bir
kir, ne de karanlık dediğin her neyse.
Sen ekledin onları benine;
Bu sonsuz evrenin
Dünya denen zerresinde
Yaşarken iyiyi, kötüyü birlikte.
Şimdi vakit geldi
Özüne dönmeye.
Önce kabul et yüreğinde,
Hala yaşıyor seninle!
Sonra al eline
suyu/küreği/silgiyi/…
Senin için saf sevgi olan her
neyse.
Onunla temizle.
Öyle bir temizle ki kalmasın
Hiçbir leke!
İşte o zaman
Tüm dünyan aydınlanacak
İçten içe.
Sen uyandığında ben
hissederim yüreğimde
Gün bir başka aydınlanacak
Hepimiz BİR olduğumuzu kabul
ettiğimizde.
Bak ben çıktım yola
Belki senden önce,
Ama bırakıp gitmedim seni
geride
Yanıma gel derdindeyim
Yolun kenarında
beklemekteyim.
Işığımı göremiyorsan
Sesime gel diye
Sesleniyorum sonsuz sevgimle
F. Ebru Tolan Karahasanoğlu
İstanbul, 20.10.2017 11.00
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder