Sanmayın ki bir avucuz ve sahipsiz...
Sanmayın ki gelip geçiciyiz...
Her yerdeyiz!
Bazılarımız henüz
Kozalarında olgunlaşmayı bekleyen birer kelebek gibi,
Kabuğunu kırmak için hareketlenmiş yavrular gibi,
Perdeyi tamamen kenara çekmeye pencereye yürüyen anne gibi,
Kapıyı açıp mis gibi havayı solumaya ramak kalmış baba gibi,
Yerin kırk kat altından çıkışa doğru ilerleyen madenci gibi,
Derin suların gizlediği batıklardan ganimetleri su üstüne
taşıyan dalgıç gibi,
Sonunda aradığı bilgiyi tozlu rafların örttüğü kitapta bulan
öğretmen gibi…
Olması gerektiği gibi...
İlerliyoruz hepimiz
Kimi yavaş, kimi hızlı
Olması gerektiği gibi...
Biz her yerdeyiz!
Çoğalıyoruz!
100 maymun misali,
Kış hazırlığı yapan karıncalar gibi,
Yorgunluk nedir bilmeyen arılar gibi,
Her yönden, her an…
Kimi farkında, kimi değil
Biz her yerdeyiz, ilerliyoruz, çoğalıyoruz!
Olması gerektiği gibi...
Biz; bu zamanda, bu dünyaya uyanmayı seçerek gelmiş olanlar
Yeni insan bilincini yaratıyoruz,
Sonsuz gücümüzle
Yeni dünya kuruluyor gözler henüz göremesede
Olması gerektiği gibi...
Sonsuz gücümüzle
Koşulsuz sevginin gücüyle.
Ben buradayım, ya sen?
İstanbul, 26 Şubat 2018 – 13.30
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder