Aktı nehir
Tüm dertleriyle tasalarıyla
Bayırdan aşağıya.
Suyuna tükürenlerle
Yüzünde yansıyan yüzünü görüp kendine küfredenlerle
Tekmeyi savurup kıyısındaki balçığı içine gönderenlerle
Hırsından öfkesinden deliye dönenlerle
Yatağına savrulan taşlarla zincirlerle
Kıyısında yakılan ağıtlardan akan kanla
Canını verenlerin bedenlerini içine ala ala
Aktı nehir bayırdan aşağıya.
Doldu doldu acıyla
Taştı taştı acısıyla
Yürekleri yaktı yaktı
Akıttığı kanla
Zehir oldu
Zembereği kuranlara
Durmadı, durulsa da...
Bitmedi, azalsa da...
Hep bir umutla
Vakti geldiği anda
Dönüşebilmek arzusuyla çağlayana
İlk an'da varolduğu saflıkta aktı nehir bayırdan aşağıya.
Taşan suyu göl oldu
Yeri geldi rezerv oldu
Bilen bildi
Alan çok oldu.
Yeri geldi lağım oldu
Kokuştu da
Kaçılan oldu.
Yeri geldi çığ oldu
Devrildi aşağıya
Ezilen canlar oldu
Canını ararken aralarında
Bir kar tanesi berraklığında!
Yeri geldi çîy oldu
Düştü yapraklara
Canlılık derken
Canından oldu güneş kızıştığında.
Yeri geldi çeşmeden akan su oldu
Ölümsüzlük uğruna
İçeni bol
Tüketeni çok oldu da
Kendi kaldı hasret bir damlaya!
Yeri geldi boğazdan geçti darlana darlana
Akıntısı aldı savurdu dendi öte yana
Sormadı ama kimse neden düştü bu nehir dar boğaza!
Ne kaldı sonunda?
Bir damla.
Yeter miydi insan olana?
Çoktu bile aslında!
İnsan ki cana can katandır varoluşta
Çoklayabilirdi de o özü bir damla...
Her yolla
Işık ola ola
Nur saça saça
Oysa ne yaptı insan ve ne yapmakta hâlâ daha aslolan?
Tüketiyor rezervleri acımasızca,
Kapatıyor kalbini sevgiden yana,
Uyan dedikçe O'na
Gömüyor kendini biraz daha!
Neyse ki devran döndü kendi yoluna
Asıl olan uyandı sonunda ve
Nehir başladı yeniden çoğalmaya
Kaynağından çıkan suyla.
Ne olacak dediler
Nehirden akan, hızla çoğalan, yayılınca etrafa
Ne olacak dediler?
Unutturdukları bilgeliğe erişemeyenler bu duruma isyan ettiler!
Güzeli çirkin
Doğruyu yanlış
İyiyi kötü bellettiler
Döne döne devirleri ziyan ettiler
Bir süreyi de böyle geçirdiler.
Matrixin içinde 1 sağa 1 sola döndüler
Terazideyiz, dengedeyiz dediler ...
Dünyayı tahterevalliye çevirdiler.
Oldukları yerde debelendiler...
1 ileri 1 geri
2 ileri 5 geri
Oysa gidilmeli hep 5 ileri, 5 ileri.
İşte şimdi vakit geldi.
Tersi düz etmeli.
İçinden geçip
Gerçeği görmeli.
Akan nehir
Bayırdan aşağı
Tüm taşlarını
Atarken dışarıya
Oluşacak delikten
Düşenler olacak mutlaka.
Saflaşan,
Daralarını atıp parlayan
Kalacak yukarıda
Ve akacak nehir bu sefer ışıkla
Susamış toprağa.
Toprakta 1 damla su
Akar tohuma
Tohum başlayınca
Canlanmaya
O ilk kıvılcım ateşlenir adeta aşk'la.
Öz su yürüyecek damarlara
Sonrası yürekten bir kahkaha.
Çınlasın 7 düvel aynı anda
Geliyor ezelden parlayan
Tüm ihtişamıyla
Hazırlanın buna.
Kalın sağlıcakla.
Ebru'dan tüm sevgide sevgiyle olanlara... canlara...
27.12 denen günde, seneler gösterirken 2023'ü son demde... İstanbul bilinende.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder