Herşey söylendi bize
İnanmak zor gelsede
Herşey söylendi bize.
Duymayı reddedenler içimizde.
Görmekten imtina edenler bizimle.
Hissetmemek için
Kalbini gömenlerin karanlığı
Hatırlamamak için
Aklını paralayanların abdallığı
Hepsi bize...
Öyle böyle derken sürünsek de yerlerde
Ezilsek de tepişmelerde
Vurulsak da kahpece
Duyurulsak da namertçe
Geldik bugünlere...
Çorak Topraklar yeşerecek az kaldı
Taşlaşmış yürekler
Canlanacak az kaldı
Solan çiçekler
Açacak az kaldı
Biten yemişler
Çoğalacak az kaldı.
Boğazdaki düğümler
Ne yiter ne biter diyenler
Duyup görenler
Sorup bilenler isteyince
Eridi diyecekler.
Diz çöktürenler
Diz çökenlerin sevgisine yenilecekler.
Ey İnsan
Ey Can
Ey Canan
Ey iki gözüm
Ey belim
Ey sevdiceğim
Ey sevdiklerim
Seni ben bildiklerim
Benden dediklerim
Bilirim bilirim...
Bir AN
O an
Devr-an
Dönse de dünya tersine
Düzü gelir elbet önünüze.
İşte o an
Dönsün dünya düzüne derken
Ben yüreğimde
Hâlâ dilerim
Hâlâ. ..
Kimse süzülmesin karanlığın içine.
Gel gör ki
Nice çağrılar yapıldı
Yolundan şaşanlar bile
Bu yolculuğa katıldı.
Yolundan yol olmaz diyenler
Kendi yolculuklarını sonladı.
Bir avuç denen
100'u gören
1'den geçen
Durmadı, durmadı.
Varlığı uğruna varı yoğu bitirilen
Yılmadı, yılmadı.
0'ı tüketse de
Diz çöktürülen
Ağıt yakmadı, yakmadı.
Sadece sevdi gönülden.
Sadece inandı içten.
Susturulsa da çığırdı böğürden.
Gel yine de
Sev yine de
Gir yine de
Ol yine de
Gel yine de
Sev yine de
Gir yine de
Ol yine de
Gel yine de
Sev yine de
Gir yine de
Ol yine de
Ben ben isem sevgide
Severim yine de
Ben ben isem evimde
Temizlerim yine de
Ben ben isem gerçekliğimde
Olurum yine
Ben ben isem gerimde
Varım bilinende... bilinmeyende... bugünde... şimdide...
Sonsuz sevgimle...
Aktı geldi yüreğimden size
Ebru denende.
İstanbul bilinende 3.12'de
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder