ÇOĞU CEVAP ARAYAN BIRAKTI YARINDAN SONRAYA, SEN BIRAKMA!

Neden bedenlendik biz burada?

Diye sora sora yaşandı milyonlarca an dünyada.

Kimi cevabı aklında...

Kimi kalbinde...

Kimi kitap bildiğinde...

Kimi kimliğinde... 

Bulduğunu sansa da

Çoğu cevap arayan bıraktı yarından sonraya;

O kaçınılması imkansız sanılan an'dan sonraya...

Oysa

Bu dünya; 

Henüz EV olamamış olan İNSAN'a

Bir kara nokta, 

Duruyor hâlâ, varoluşta.

Tuttuğu onca kir, pas ile...

Bozulan onca ekosistem ile...

Zarar edilen onca an ile...

Yok edilen onca yaşam ile...

Normal sanırsın belki de!

Değil! Değil...

Bu ağır, masif madde boyutunun içinde 

Sıkışıp kalanlar boğulurcasına

Hafifleyebilmek için bir parça

Debelenmekteler hâlâ.

Aranan kaçış yolları yüzyıllarca

Götürdü bazılarını

Deliliğe... bazılarını bağımlılığa...

Kimi kayboldu 

İnançlarda... kimi öğretilerde... 

Çıkışı buldum sana sana... 

Düştüler yeniden aynı çukura

Yaşam ile ölüm arasında

Sonsuz bir döngü var sana sana...!

Dön bak sen de etrafına

Tam da şu an'da

Gör ve anla

Herkes hâlâ aynı masif yapıda 

Sıkışmış kalmış duruyor ortada!

Tüm varoluşun göbeğinde 

Diyelim biz ona "göz bebeğinde" 

Tüm varoluşun sırtında 

Diyelim biz ona "omurgasında", 

Tüm varoluşun beyninde 

Diyelim biz ona bağırsaklarında 

Kara, KAPKARA

Sert, zorlayıcı, geçirgen olmayan bu yapıda

Ne var acaba?

BİZ!

Ne tutuyor bu yapıyı zamk gibi güçlü adeta?

BİZ!

Biz bizi tutuyoruz hâlâ!

Dünya sanılanda

Ev olamayan yerde

İnsan'a.

NASIL? dersin... umarım nasıl dersin!

Bir akıl var fikirle sende

Bir bilgi var görünenle

Bir nizam var içinde

Bir dirlik var yüreğinde

Nefes alıyorum sanırsın bu halinle.

Bir fikir var zikrinde

Bir bilgi var elinde

Bir kanı var zihninde

Bir inanç var yüreğinde

Bir kabul var gönül gözünde

Yaşıyorum sanırsın bu halinle.

Bir göz var gören sende

Bir zihniyet var işleyen içinde

Bir bilinir var kabullerinde

Rahatın yerinde bu halinle.

Değişen sadece veriler elinde;

Artan fiyatlar... azalan sular... çoğalan damlar... 

Olup biten yıkımlar var gözünün önünde;

Devrilen damlar... yakılan ormanlar... sökülen yollar... 

Kayan topraklar... sönen yıldızlar... tüketilen kaynaklar...

Çözümler var sözde, büsbüyüklerin dilinde! !!

Açılan kapılar... yapılan icatlar... çözülen sorunlar...

Girişimler var dillendirilen;

Diplomatik... sınai... çevreci...

Olan ne? Oldurulan ne?

Duruyor kara, KAPKARA 

Varoluşun tam orta yerinde! !!

  

Niye? Hâlâ niye?

Değiştin mi sen, sence?

Bitirdin mi eskiyi içinde?

Başlattın mı yepyeniyi YENİ'de kendinde?

3-5 kişi...

3-5 zümre...

3-5 ... 

Onlar çalışırken el birliğiyle, yürek yüreğe

Anlatırken sana türlü yollarla

Kimi zaman acılı...

Kimi zaman yaralı kanatlarıyla

Kimi zaman renkli

Kimi zaman baygın bakışlarıyla

Kimi bir film karesinde

Kimi bir şiir dizesinde

Kimi bir sembolde, işarette

Kimi bir ses yarışmasının görselinde, güftesinde

Kimi bir fırsatın söz dizisinde

Kimi gözlerinin içini göre göre

Kimi gözlerini göme göme

Kimi... kimi...

Türlü türlü şekillerde

Kimi kendini ortalık yerde feda edercesine

Kimi ses getirecek bir vahşetin içinde

Hatırlatmaya çalışıyorlarsa da ...

Dönüşmedi, bitmedi, çözülmedi, yitmedi, gitmedi... KARA 

Duruyor KAPKARA.

Niye? Sence, hâlâ niye?

Sen ne yapıyorsun mesela sıcak evinde?

İsyan?

Boykot?

Direniş?

Haykırış?

Ağlayış?

Yapma!

İçinde sevgi olmayan hiçbir şey yapma.

Çakma isyanların,

Büyücek gözüken naraların

Cılız, soluk, suni işbirlikçisi eşliğinde

Ancak karanlık büyür 

Sen hiç göremesende!

Işık yitip gider karanlığın girdabında...

Sevgi tüketilir kör açlığın doyumsuzluğunda.

Yapma!

Gel 

Biz BİZİ değiştirelim tüm bilgilerde.

Gel

Biz BİZİ

Yumuşatıp, eritelim sevgiyle.

Gel

Biz BİZİ

Geçirgen kılıp, temizleyelim tüm inanç sistemlerinde.

Gel

Biz BİZİ

Bitirelim tüm karanlık zihniyetlerde.

Gel 

Biz BİZİ evriltelim

Bilincin içinde.

Gel

Biz BİZE izin verelim dönüşüme, değişime içten içe.

Gel 

Biz BİZE can suyu verelim, nefes getirelim;

Kendi gerçekliğimizle.

Gel 

Biz BİZE 

Gerçekte 

Sevgi ne hatırlatalım,

Işık ne anlatalım,

Nefes ne akıtalım,

Su ne aktaralım,

Maya ne aklatalım,

Varoluşu yeniden saflığında canlandıralım

Tam da burada;

En dibe vurduğu noktadan

Ayağa kaldıralım şahıyla.

Gecenin en kara anında 

Aydınlatalım günü ufukta.

Sanma!

Böyle gelmiş böyle gidecek, bu ömür bitirmeye yetecek sanma!

Senden sonra gelen nesiller daha akıllı gelecek ve çözümü bilecek sanma!

Senden daha üstünleri var ve onlar tamamına erdirecek sanma!

Sen varsın 

ŞİMDİ şu an'da.

Sen olduracaksın

Yarını; 

Bugünden ama!

Körelmiş gözünü aç gerçek ışığına

Kararmış gönlünü aç gerçek yaradılışına

Kapanmış akışını aç gerçeklik alanına

Geç bağlantıya Varoluş'un ebedi CAN'ıyla ki 

O bakıyor sana, şimdi ve daima, aşk'la.

Kal sağlıcakla.

Firdes dedi Ebru dedi 

Hep dedi... bir daha dedi... 

Sonsuz sevgiyle seslendirdiğini kelimelere dizdi.

İstanbul dediğinde, 9.4.2025 bildiğinde, önüne serdi.