Bir tohum için ne gerek bu dünyada; ısı, ışık, nem, ilk
başta. Öyleyse elinin ısısı, dilinin nemi, gözünün ışığı olsun can suyu, sen
sevgi ek toprağa şimdi ama şu anda. Bırakma sonraya.
Yüreğinde sonsuz bir silo var nasılsa avuç avuç al oradan
sevgi tohumlarını koy toprağa avuçlarınla. Yüreğinden oluk oluk akıt sevgini,
yarım bırakma.
Bir nefesle havayı sal ortaya tozusun adeta çiçekler, döl
olsun sevgi yolunda.
Sen devam et sulamaya ektiğin tohumu aynı anda dilinden
dökülen namelerle, durma.
Sözcükler eklensin peşi sıra filizlenen tohuma yol olsun
adeta ışığa, ışıktan yana.
Devam et derin derin solumaya nefesin açsın toprağı
çapalasın adeta. İlk yaprağını biraz ürkek, biraz tedirgin salarken toprağın
karanlığından dışarıya tohum ana seni görsün yanı başında gözlerindeki ışıltıyla.
Sevgiyle bak o ilk filizlenen yaprakçığa, sev onu usulca, besle onu usulca,
büyüt onu usulca. Dev bir sardunyaya, çama, fasulyeye mesela dönüştüğü anda bir
derin nefes daha yolla, şevkat ve merhamet olsun şükür o anda.
Bu meşakkatli yolculukta tohuma eşlik ettin ya sonsuz
ışığınla ve aşkla, sen de koyul yola kaldığın yerden bugün mesela, bir küçük tohum
senin suladığın suyla oluyorsa bir sulu meyve, sen de devam et kendi
yolculuğuna ışıkla.
Senin tohumun da atıldı yıllar yıllar önce sevgi ve ışıkla
bu kainatta. Öyleyse sen başla, şimdi başla. Bir derin nefes de kendinden yana
savur mesela, savur ki açılsın tüm katmanlar, kapılar karanlık sandığından
yana. Savur ki temizlensin tüm kalıntılar, tortular geçmişten yana. Savur ki
aydınlansın yüreğin ışıkla, ışıktan yana.
Bana sen lazımsın bunu unutma! Bir Ana yaşayabilir mi
evlatları olmadan mutlulukla? Neyleyim o zaman ben sen olmadan yeni dünyada bir
başıma?
Kal sağlıcakla,
Toprak Ana
Bu yazı 26 Nisan 2020 saat 13.50 itibariyle F. Ebru Tolan
tarafından İstanbul’da kaleme alınmıştır.
Not:
Okumak yerine dinlemeyi tercih edenler ve/veya duyguları ses yoluyla almayı seçenler ve/veya görme engelliler için hazırlanmış metnin ses kaydına bu linkten ulaşabilirsiniz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder