2 DERTLİ 1 DELİ

Ah ahh dedi Oduncu 

Balta girmemiş ormanda yuvarladığı kütük dereye uçunca

Ne zorlukla getirmişti oysa.

Katır toynaklarını sürttü toprağa, sen mi ben mi dedi homurdanırcasına 

2 dertli 1 deliyi gördü o anda 

Deli baktı bir onlara bir yuvarlanan ağaca; 

Yazık dedi başı dönmüştür karıncaların, bitlerin şimdi yuvarlanırken ağaç aşağıya. 

Bizimkiler bakıştılar ama deli ya ses etmediler ona.

2 dertli 1 deli birlikte devam ettiler yolculuğa.

Çıktı karşılarına mor pelerinli

Uçtu indi adeta aşağıya daldan dala

Yanında getirdiği kristal küreyi koydu ortalarına.

Hadi dedi alın da sevinsinler gönderenler.

Hiç anlamadılar ya aldılar ama.

Devam ettiler yollarına.

Az ötede bir Kızılkaya başladı konuşmaya

Kürenizi getirin koyun yanıma parlasın daha fazla.

Neden parlasın ki dedi deli?

Neden parlamasının ki dedi dertli?

Katır sinirlendi hepsini tepti.

Kristal küre yuvarlandı uçuruma, düştü dağdan aşağıya.

Bir kartal belirdi o anda.

Pençelerinin arasında bir çocuk, atladı yanlarına.

Güle oynaya karıştı ormana.

Dur bekle diyemeden tozu dumana katarcasına

Filler çıktı ortaya.

Deli deliliğine yordu, aklı iyiden iyiye yoruldu. 

Dertli derdini unuttu.

Filler aldılar hortumlarına uzattılar ağaç dallarına 

Çınar sallandı, köknar selamladı 

Tüm orman alkışladı.

Meğer bizim odun parçası haber salmış ormana;

"2 dertli 1 deli beni çok sevdi 

Ama Dere beni aldı geri vermedi yardım edelim onlara sevinsinler kolaylıkla 

Zira akıttıkları gözyaşı besledi pınarları, 

Kestikleri ağaç budandı da gürbüzlendi sonra

Kunduzlar suda kütüğü buldular da evleri kolaylandı hızla 

Onların evi bariyer oldu su yolunu buldu

Kurak köy vaha oldu söyleyin onlara"

Yaşasın dedi deli, şarkılar dillendirdi.

Dertliler dinlendi huzura erdi.

Herkes mutlu mesut derken gök gürledi;

Acı haber tez geldi.

"İnsan" denen 

Vaha olan köyde 

Tarlasını genişletti ,

Ormanları yok etti, 

Hayvanların yemi bitti,

Açlık sefaleti getirdi,

Herkes birbirine girdi.

İşte o anda Gaia çıktı ortaya

"Yeter" dedi, yeter!

Herkes haddini bilmeli 

Esti gürledi, inletti.

Dünyanın sonunu getirdi:

İnsan evsiz 

Ev sessiz 

Ses renksiz 

Renk nefessiz 

Nefes cansız 

Can ışıksız kaldı.

Tam bitti derken,

Kara perde inerken...

İndi bir melek 

Dedi pes etmek 

Olmaz bu kainatta 

Her şey yaratılmışken aşkla.

Hadi kalk ayağa

Koyul yola.

Son damla kurumadıysa
Son yumurta kırılmadıysa

Son can çıkmadıysa

Durmak yok anlasana 

Hadi kalın sağlıcakla

Işıkla ve aşkla devam edecek bu mesel 

Ama sanma ki burada!

Devam edecek seninle ruhunda.

F. Ebru Tolan Karahasanoğlu

İstanbul, 14.8.2021-23.33