Ah ahh dedi Oduncu
Balta girmemiş ormanda yuvarladığı kütük dereye uçunca
Ne zorlukla getirmişti oysa.
Katır toynaklarını sürttü toprağa, sen mi ben mi dedi homurdanırcasına
2 dertli 1 deliyi gördü o anda
Deli baktı bir onlara bir yuvarlanan ağaca;
Yazık dedi başı dönmüştür karıncaların, bitlerin şimdi yuvarlanırken ağaç aşağıya.
Bizimkiler bakıştılar ama deli ya ses etmediler ona.
2 dertli 1 deli birlikte devam ettiler yolculuğa.
Çıktı karşılarına mor pelerinli
Uçtu indi adeta aşağıya daldan dala
Yanında getirdiği kristal küreyi koydu ortalarına.
Hadi dedi alın da sevinsinler gönderenler.
Hiç anlamadılar ya aldılar ama.
Devam ettiler yollarına.
Az ötede bir Kızılkaya başladı konuşmaya
Kürenizi getirin koyun yanıma parlasın daha fazla.
Neden parlasın ki dedi deli?
Neden parlamasının ki dedi dertli?
Katır sinirlendi hepsini tepti.
Kristal küre yuvarlandı uçuruma, düştü dağdan aşağıya.
Bir kartal belirdi o anda.
Pençelerinin arasında bir çocuk, atladı yanlarına.
Güle oynaya karıştı ormana.
Dur bekle diyemeden tozu dumana katarcasına
Filler çıktı ortaya.
Deli deliliğine yordu, aklı iyiden iyiye yoruldu.
Dertli derdini unuttu.
Filler aldılar hortumlarına uzattılar ağaç dallarına
Çınar sallandı, köknar selamladı
Tüm orman alkışladı.
Meğer bizim odun parçası haber salmış ormana;
"2 dertli 1 deli beni çok sevdi
Ama Dere beni aldı geri vermedi yardım edelim onlara sevinsinler kolaylıkla
Zira akıttıkları gözyaşı besledi pınarları,
Kestikleri ağaç budandı da gürbüzlendi sonra
Kunduzlar suda kütüğü buldular da evleri kolaylandı hızla
Onların evi bariyer oldu su yolunu buldu
Kurak köy vaha oldu söyleyin onlara"
Yaşasın dedi deli, şarkılar dillendirdi.
Dertliler dinlendi huzura erdi.
Herkes mutlu mesut derken gök gürledi;
Acı haber tez geldi.
"İnsan" denen
Vaha olan köyde
Tarlasını genişletti ,
Ormanları yok etti,
Hayvanların yemi bitti,
Açlık sefaleti getirdi,
Herkes birbirine girdi.
İşte o anda Gaia çıktı ortaya
"Yeter" dedi, yeter!
Herkes haddini bilmeli
Esti gürledi, inletti.
Dünyanın sonunu getirdi:
İnsan evsiz
Ev sessiz
Ses renksiz
Renk nefessiz
Nefes cansız
Can ışıksız kaldı.
Tam bitti derken,
Kara perde inerken...
İndi bir melek
Dedi pes etmek
Olmaz bu kainatta
Her şey yaratılmışken aşkla.
Hadi kalk ayağa
Koyul yola.
Son damla kurumadıysa
Son yumurta kırılmadıysa
Son yumurta kırılmadıysa
Son can çıkmadıysa
Durmak yok anlasana
Hadi kalın sağlıcakla
Işıkla ve aşkla devam edecek bu mesel
Ama sanma ki burada!
Devam edecek seninle ruhunda.
F. Ebru Tolan Karahasanoğlu
İstanbul, 14.8.2021-23.33
Ebru Hocam Ben Aylin...goz yaslari icinde okuyorum bu son yazinizi....durmak yok yola devam
YanıtlaSilSonsuz sevgimle❤️
Muhteşem mm!!! 😘😘😘
YanıtlaSil