Sonsuz sayıda kapılarla çevrili olsaydınız şu anda, hangi kapıyı açardınız acaba?
Size en yakın olanı?
En parlak, cezbedici gözükeni?
Saydam olup, arkasını göstereni?
Evet mi?
Evet...
Tüm hayat boyu sonsuz sayıda kapıyı açıyoruz seçimlerimizle aslında.
En yakın olanı seçiyoruz; zahmetsiz/ulaşılabilir/kolay/konforlu/... diye.
En cezbedici olanı seçiyoruz; iyi/gösterişli/beğenilen/... diye.
En saydamı seçiyoruz; güvenli/huzurlu/rahat/anlaşılabilir/... diye.
Peki, bu tanımlar nereden geliyor?
Ya zihnimizin derinlerinden; kalıplarımızdan, inançlarımızdan, bize öğretilenlerden...
Ya kalbimizdeki korkulardan, yüklerden...
Tabii bir de egomuzdan!
Peki, ya kenarda kalan toz pembe kapının arkasında aşk varsa...
ya öndeki heybetlinin gölgelediği küçük mavinin arkasında huzur varsa... ya o uzakta kalın ve açılması zor gibi duranın arkasında gani gani bolluk, bereket varsa...
Bak, onlar da senin kapın! Benim değil, onun değil, senin kapın! Hep oradaydılar, hep de orada olacaklar, sen açana kadar ya da açtıklarını kapayıp yenilerini görmeye ve açmaya niyet edene kadar.
Bir gün; temizlersen zihnini, yüreğini ve bir adım atarsan içine, görünenin ötesine geçme niyetiyle, sen de görebilirsin sonsuz sayıda kapının varolduğunu, senin için de.
Nefesinle ve niyetinle, bugün, kapılar var açılmayı bekleyen senin de yüreğinde.
Sevgimle şimdi ve daima,
F.Ebru Tolan Karahasanoğlu
Kişisel Şifa ve Enerjiler Eğitmeni
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder