"GÜZEL"İ GÜZEL GÖREMEMEK!

"Ben güzele güzel demem güzel benim olmayınca" diyen Karacaoğlan dursun bir kenarda, aklımızda, biz güzeli tanımlayalım aklımızla!  

Zaten güzel olana güzel diyen de, güzel demeyen de arasın hatasını kendi aklında. 

Var ve tam,

İyi ve doğru, 

Olan her ne ise varoluşta ışıkla 

Güzeldir esasında 

Öyleyse ne büyük yanılgıdır 

Büsbüyük akıl tutulmasıdır 

"Güzel"e güzel diyememek varoluşta. 

Ne oldu da "göz" bozuldu acaba?

Astigmat derecesi değişen bir göz aksi gibi ne geldi önüne de kırıldı mercek hatta? 

Anlatılmaz..  anlaşılmaz..  sanılsa da 

Akıl tutulunca 

Göz görmez oldu. 

Göz görmeyince 

Yürek parlamaz oldu. 

Yürek ışıldamayınca 

Yön bulunmaz oldu. 

Yön kaybolunca 

Kuzey sapınca 

Doğru şaşar oldu.

Doğrunun ibresi şaşınca

Yanlış doğru oldu. 

Yanlış doğru sanılınca

Güzel çirkin oldu.

Ak kara sanılınca 

Karanlık destur oldu.

Desturu karanlık olanın

Yolu heba oldu.  

Niye derim bunları 

Güzel gözlüm sana?

Seven "yürek" sanılsa da

Sevgi gani gani kalpten aksa da 

Akıl kuşatmazsa ışığı aşkla 

Göz, gören olur karanlığı ortasında 

Gözün feri akar durur da

Çöker ortasına 

Kara leke olur Yar'da 

Yar çirkin olur o bakışta.

Döner durur akışta 

Söz olur Karacaoğlan'a. 

Demem odur ki ey insan sana 

Sen sevilensin bu varoluşta 

Ama bilemedin sevmeyi aslında 

Gözünün nuru oldu kara

Aktı aktı karıştı ırmağa

Taştı Nil yatağında yanlara 

Rahim bulandı karaya 

Kara aktı toprağa 

Tohum oldu kapkara.

Döner döner durursun şimdi 

Ellerin başında 

Arar arar durursun şimdi 

Gözün yaşlı 

Nefesin kursağında

Boğum boğum taşlı 

Ne çıkarsın kıyıya 

Ellerin yaşlı 

Ne uçurursun kendini yuvana.

Kimin fendi* kimi yendi? 

Yoksa kaybeden herkes miydi? 

Savrulmadan daha fazla

Durulsan da 

Kavuştursan kendini ayyuka. 

Makam, mevki ne ola

Hak yolunda?  

Hakkaniyet esastır varoluşta.

Ezelden geldik

Ebede giderken HAK** yolunda 

Döne döne çıksak ışıkla

Görsen baksan 

Baksan görsen 

Güzel güzeldir varoluşta.

Selam olsun tüm insanlara 

Kalın sağlıcakla 

Ebru'nun dilinden varoluşun kalbinden 18.7'de İstanbul denende 15.44 bilinende... 

*Fent kelimesi dilimize Farsçadan geçmiş bir sözcüktür. Düzenbazlık ve hile anlamına gelen bir ifadedir.

**HAK; Arapça ḥḳḳ kökünden gelen ḥaḳḳ حَقّ yasaya, hakikate veya erdeme uygun olma, doğruluk, hakikat, yasallık manasındadır.