Bir sıkışmışlık hissi hakim yüreklerde, zihinlerden gelen
tesirle. Nedensizce ağlıyorsan bile bil
ki temizleniyorsun yine de… oysa ihtiyacın yok savrulup gitmeye. Dön yüreğine;
gör kendini ve artık bekleme. O duygular ki kemiriyor seni içten içe, salıp
gönderme vakti gelmedi mi sence? Neden zorluyorsun kendini; bedenini, zihnini
ve ruhunu hâlâ bu düzende. Onu sen yarattın geçmişinle. Şimdi kendi kazdığın
kuyuya düşmüş gibi vahlanmak niye? Değiştir istemediğin her neyse! Senin gücün
yeter her şeye, istersen iyiyi ve güzeli koşulsuz sevginle.
Hâlâ ayırıyorsan sevgiyi adalet zannettiğinle, hiç
yaşamamışsın demektir gerçek sevgiyi bir an bile. Ne zaman ki taşırsın kendini
saf sevgiye yüreğinde o zaman açılır yüreğin kendi cennet bahçene. Bu zihin
sıkıştırıyor yüreğini de, sal artık gönder seni koşulsuzca sevmekten alıkoyan
her neyse.
Sonsuz sevgimle
F. Ebru Tolan Karahasanoğlu
İstanbul, 23.06.2018 – 13.30
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder