BUGÜN BAŞLA!

Yerde bir çöp gördüğün anda başlarken söylenmeye, aslında yüreğinde ne çok besliyorsun karanlığı, anla!

Korkuyorsun mesela; hiç öğrenememekten milletçe ve hiç öğretememekten aslında…

… ve korkuyorsun sevilmemekten ve saygı görememekten milletçe…

… ve hatta kızıyorsun da, eğitime, sisteme, kan’daş dediğin, vatan’daş dediğin insana!

Dahası da var; haksızlığa uğradığına inanıyorsun derinlerde hatta, “ben çabalarken bunca” diyor zihnin bir anlığına da olsa ve hak görmüyorsun ne kendini ne milletini iyi olana, ne de olsa hak etmiyor görünen sanki o anda! … ve üzülüyorsun çokca…

Dahası da var mutlaka ama bu kadarı yetmez mi anlatmaya; korkuyla, öfkeyle, hüzünle … besliyorsun kendini ve tüm aileni*, “değer olma”, “sevgi olma”, “gücünü bulma” derslerini yok sayarcasına!!!

Bak bir çöpten nerelere geldik bir anda.

Oysa o çöpün de bir mânâsı olduğuna inansan görünenden başka ve yürekten niyetinle baksan anlamak için mesela, görebilir misin benim gördüğüm ışığı sen de acaba?

Hadi görme bir anlığına, sen ışık ol o anda!?

Alıp koyarken çöpü kutuya yaratabilirsin tertemiz bir dünya bir anda.

Yıllardır bize hizmet eden çöpçüleri, kağıt toplayıcıları gördüğünde teşekkür edebilirsin gözlerinin içine baka baka.

Yüreğinden akan sonsuz sevgiyle o çöpü atana sevgi yollayabilirsin mesela?! Kim olduğunu sen bilemesen de ruhun biliyor nasıl olsa… ve bir kez dokundu mu o yüreğe saf sevgi bir daha eskisi gibi olmaz asla…

Hep iyi olanı beslersen bu hayatta koşulsuzca sen de aydınlanırsın sonunda, tüm dünya da; sonsuz ışıkla.

Bugüne kadar oyalandınsa da bugün başla! Geç yoktur AN’ın yaşandığı boyutta, sen yeter ki niyet et anlamaya ve sevgi olmaya ve sevgi kalmaya…

Kal sağlıcakla, sonsuz sevgim akıyor tüm insanlığa şimdi ve daima.

F. Ebru Tolan Karahasanoğlu

İstanbul, 5.6.2018 – 10.19

*aile; bu zamanda, bu boyutta, bu  coğrafya da birlikte bedenlenmeyi seçtiğimiz tüm ruhları sembolize etmektedir.