Aynada kendine bakıp da “bir ben ne yaparım koca dünyada”
diyorsan hâlâ, dön bak insanlığa.
Hep BİRİ’leri aldı gitti başını da gerisi geldi sonunda. Ama
önden gidenlerin inancı olmasa, kendi savunduklarına inançları tam olmasa, yok
olur giderlerdi belki bir anda ama inandıklarına sarıldılar sıkı sıkıya ve
devam ettiler yollarına canları pahasına. Kim bilir belki de hissettiler ki o can o
forma zaten gitmek için girmişti vakit geldiği AN’da. Çoğu zaman gitmek ses
getirdi bu dünyada görünen bir küçük köpek de olsa , bir hükümdar da… Sonunda
yarattığı fark insanlık adına yeter aslında.
Bir adım bir adım daha dağlar, taşlar, ovalar aşılır,
adımına adım eklerse can’dan olanlar, O’ndan olanlar; yani sen, ben, biz bu
dünyada sevgiyle adım attıkça, başını hep aydınlıktan yana tuttukça.
Çevir başını sen de şimdi şu AN’da, yeter oyalandığın
kendini küçük sanmakla. Geldiysen bu
dünyaya, yetersin uzanmaya ARŞ’a.
Artık kendini hatırla! Hatırlayamıyorsan da çevir başını
yukarıya, bak seni Yaradan’a, kendinden yarattı seni, hiç küçük olabilir misin
acaba, değersiz ve güçsüz bu dünyada? Sil tüm yargılarını ve temizle
inançlarını yoksunluktan yana. Senin gücün yeter tüm kainata, sen yeter ki
sevgi ol bu dünyada ve sevgi kal şimdi ve daima.
Sonsuz sevgimiz akıyor tüm insanlığa şimdi ve daima.
Bu yazı 18 Haziran 2018, Pazartesi günü saat 16.06
itibariyle F. Ebru Tolan Karahasanoğlu tarafından İstanbul’da kaleme alınmıştır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder