Bir dur Allah aşkına!
Bir dur ve soluklan,
Gerekiyorsa yolun ortasında!
Sen koşuyorsun diye
Dünyevi işlerin ardında
Ne dünya dönüyor ters akışta
Ne güneş batıyor doğduğu tarafta!
Ama sen koşuyorsun diye
Ruhun yorgun bu bedende
Zihnin dolu yüklerle
Ne sen seni biliyorsun bu düzende
Ne ben seninle büyüyorum evrende!
Oysa nedensiz yere gelmedin bu eve.
Dur! Dur ki uyanasın.
Dur! Dur ki yaşayasın.
Dur! Dur ki var olasın!
Eriyorsun, bitiyorsun, yok ediyorsun
Kendini kendi ateşinde.
Korku ve telaş kol kola
Kaygı ve uyku baş başa
Ne aldığın nefes hayat
Ne verdiğin nefes ışık bu dünyada!
O zaman sen neden geldin bu hayata?
Dur! Bir dur ve sor aynada
Sonra sen sus! Gözlerin anlatsın
Yüreğine aksın cevaplar
Ruhun ses olsun
Yüreğindeki duygular yol olsun
Seni alsın taşısın sana!
Mânâlar aydınlansın
Mecazlarla artık uğraşma.
Kal sağlıcakla
Bil ki mutlu olmaya geldin
Sen de bu hayata
Sonsuz sevgimizle kucaklıyoruz
Her birinizi şimdi ve daima.
Aydınlanmış Üstatlar adına Ebru tarafından kaleme alınmıştır
26 Eylül sabahında.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder