DÜRBÜNÜN UCUNDAKİ

Bir dürbün versem elinize şimdi, baktığınız kendi hayatınızın uzak geleceği olsa, neler görürdünüz acaba?

Birçoğunuz, şu an zaten ya

şlı olan aile büyüklerinizin öldüğünü, çocuklarınızın büyüdüğünü ve/veya evlendiğini, arabanızın/evinizin değiştiğini saçlarınızın renginin/şeklinin farklılaştığını görürüsünüz. Çok da normal dersiniz içinizden; illa ki olacak bunlar…

Oysa çok azınız gerçekten yaşamak istediğini söylediği, bugün hayalini kurduğu o geleceği görür dürbünün ucunda!

Niye mi?

Çünkü kendine inanmak, hayallerine inanmak, kendi gerçeğini kendisinin yaratma gücüne sahip olduğuna inanmak imkansız gelir.

Ben çocukken “yaratmak” fiilini kullandığımda azar işittiğimi hatırlıyorumL Yaratmak Allah’a mahsustur, ne biçim laf öyle, yaptım diyebilirsin, oldu diyebilirsin ama yarattım denmez!!!

Bu kodlamayla, bu inançla büyüdüm ben, eminim bir çoğunuz da…

Oysa şimdi birileri çıkıyor ve diyor ki “sen kendi hayatının yaratıcısısın”!!! Hadi oradan demek gelmiyor mu içinizden?

İtiraf edin, geliyor.

Aslında hayatta ki en büyük tembellik, en büyük kaçış da bu belki de. Böylesine büyük ve önemli bir sorumluluğu almak istemiyor ve işin kolayına kaçıp Allah’a bırakıyoruz her şeyi.

İyi de ondan, kötü de ondan diyor, avutuyoruz kendimizi.

Evet, iyi de, kötü de var içimizde. Evet, iyi olanı da , kötü olanı da yaşıyoruz hayat boyu ama mecbur olduğumuz için değil; seçtiğimiz için yaşıyoruz tekamül etmek için gerekenleri.

Benzer sıkıntıları defalarca yaşayanlar vardır mutlaka çevrenizde. Belki de siz de onlardan biriniz, benim gibi… Şimdi her sıkıntıyı ben mi yarattım yani diye soranlarınız duyabiliyorum!

Her bir sıkıntıyı kendimiz yaratmadık tabii ki, biz sadece o sıkıntının bize öğretmeye çalıştığını, kavramaya, anlamaya, aşmaya yani tekamül etmeye niyet ettik bu dünyaya gelirken.

Sonra mı? Sonra ilk seferinde anlayabildiysek ne ala! Ucuz atlattık demektir.

Beceremedik mi, hoop 2. dalga. Ama bu sefer daha şiddetli vurmalı, ee ne de olsa ilkinde anlayamadık ya, ikincisi daha bir sert çarpmalı. O da mı olmadı, hoop 3. dalga. Şiddetin dozu biraz daha arttı mı; artacak tabi. Akıllanmayan biziz, anlamayan, görmeyen ama ne olursa olsun bu dersi almaya karar veren biziz. O zaman kime isyanımız, kiminle hesaplaşmamız? Kim yarattı bu hayatı?

Kendinize haksızlık etmeyin, acımasızlık da, sadece niyet edin; anlamaya ve hep güzeli seçin, iyiyi ve kolayı seçin.

Bilin ki dürbünün ucunda sizin hayatınız var şu anda!

Sevgimle,

Ebru Tolan Karahasanoğlu

15 Mart 2015, İstanbul